2 min
Zie je wel, zegt Varkens In Nood, je moet niet castereren. In Nederland wordt de methode al geruime tijd in de praktijk gebracht door slachterij Westfort in Gorinchem.
Maar onderzoeker Prof. Dr. Heinritzi redeneert heel anders. De gasmengsels waarmee wordt verdoofd zijn, zegt hij, in geen enkel geval toereikend. Te weinig is niet goed, genoeg leidt tot klachten en teveel tot de dood van het biggetje. Niet-castreren is wat de onderzoeker betreft nog geen optie, omdat de methode nog niet vervolmaakt is. Castreren doe je tegen berengeur. Die komt bij maar weinig slachtrijpe varkens voor. Maar castreer je niet, dan moet je de zogenaamde 'stinkers' er aan de slachtlijn uit kunnen halen; anders kost het je klanten.
Dat kan nog niet met voldoende betrouwbaarheid, zegt Heinritzi. Wat Varkens in Nood misschien wel niet heeft gezien is dat het interview staat in een blad van Boehringer Ingelheim, een fabrikant van verdovingsspuitjes.
Hij is overigens uiterst helder in het door Varkens in Nood met zoveel instemming de wereld rondgestuurde bericht. Burgers zijn veel te emotioneel, zegt Heinritzi, daardoor bereiken we slechte oplossingen. Het diertje verdoven en meteen een 'grote beurt' geven - staart en ballen eraf, injecties met een forse naald - geeft natuurlijk een forse napijn. Denk maar aan je eigen ballen. Daar moet dus bij castratie een pijnstiller - en ontstekingsremmer - voor worden gegeven. Altijd en dus misschien maar meteen met een deugdelijke verdoving. Verdoofde gascastratie is er wat Heinritzi betreft voor de filmpjes die Wakkere Dieren maken van het snijden en knippen. Heinritzi wijst op het stille lijden als die kabaalmakers al lang weer zijn verdwenen.
Varkens in Nood ontmaskert hier de Wakkere Dieren die roepen maar niet weten wat de consequenties van hun roepen zijn. Verdoven kan nl. niet zomaar. Het moet met de juiste middelen gebeuren. Door de dierenarts. Het kiezen van de kosten- en gezondheidstechnisch juiste middelen is geen
Westfort in Nederland bewijst dat non-castratie wel kan. Wakker Dier wou dat niet horen. Of het riep maar wat, zonder te weten hoezeer verantwoordelijke varkensboeren en -slachters in stilte maar besloten iets beter te gaan doen. Wonderlijk. Prima dat Varkens in Nood juist wel pleit voor Westfort.
Maar ook wonderlijk is die bewondering van Varkens in Nood voor zijn Duitse autoriteit. Diens verhaal verzwakt de case van Varkens in Nood, terwijl we in Nederland een veel sterker verhaal hebben. Want laten we wel wezen. We lullen in Nederland nog steeds over verdoofde castratie, over niet-meer castreren en loven de supermarkten die eraan meedoen en zelfs dat domme Wakkere Dier links passeren.
Iedereen schijnt te vergeten dat een Nederlandse slachterij en een groep Nederlandse boeren het lef hadden om werkelijk wat te doen voor de dieren. We lullen teveel over wat moet zou moeten, terwijl het allang gebeurt. We kletsen over de supers die het zo goed doen, maar die boeren en slachters zijn de echte dierwelzijnshelden.
Varkens in Nood, geef ze een forum!
NB: het interview met Heinritzi leerde mij dat er goedkoop gas wordt gebruikt om biggen te verdoven. Medicinaal gas is te duur. Of het Boehringer-blad er iets mee van doen heeft, kan ik helaas niet beoordelen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
@Pjotr; ik zou zeggen probeer het eens, ga eens een olifant op zijn tenen staan. Ik denk niet dat je nog wetenschappelijk bewijs nodig zult hebben om overtuigt te raken dat een dier het niet fijn vindt dat je op z’n tenen staat. Ik probeer me ook een beetje voor te stellen hoe je bij z'n tenen moet komen, je leeft vast op grote voet;-).
Ik worstel veel meer met de vraag: wat je wetenschappelijk bewijzen wil en waarom? Wil je wetenschappelijk of een dier pijn hebt en zo ja hoe lang het dan pijn hebt en dan? En dan grenzen stellen? Vervolgens een wetenschappelijk onderzoek naar de beste techniek om dieren te doden (of opereren)? Met een beetje boerenverstand kom je al heel ver.
Volgens mij maak je een klassieke denkfout om de wetenschap zo eenzijdig voor het karretje te spannen om iets te bewijzen waar jij niet in geloofd. Ik denk dat je wetenschap daarmee geen dienst bewijst.
Nog een citaat:
De algemene aard van de natuur is niet harmonisch maar bestaat uit vijandschap, chaos en moord (Werner Herzog, Grizzly man).
Pjotr, ik moet je bekennen dat dit van die momenten zijn waarop ik me iets afvraag: heeft foodlog zin?
Inderdaad, ik draaf emotioneel wat door. Dat komt omdat wetenschap schijnbaar niet nodig is, of dat zaken automatisch bewezen zijn, als we die zaken op onszelf projecteren. Als ik pijn krijg als iemand op mijn tenen gaat staan, dan is dat een bewijs dat een olifant die pijn ook voelt als ik bij hem op zijn tenen ga staan.
Ik zal nu weer gaan luisteren ;-)
Ik vis niet. Dat was ooit, toen ik 9/10/11 was :-)
Welk respect geldt er voor de dieren? Omschrijf jouw respect dat voor de dieren moet gelden.
Ik ga hierin in ieder geval mee met Guillaumes pijnverhaal.
Daaraan wil ik toevoegen dat er nogal wat verschillende soorten respect bestaan: voor elke diersoort een aantal. Vissen massaal in een net, dolfijnen in haaiennetten, goudvissen in een kom, hamsters in een kooi, paling in het zout, vliegen aan de kleefstrip, muizen in de klem, ratten in de val onder water.
Ik vind ons mensen nogal hypocriet met ons respect.
Ik zou over die discussie over pijnbeleving graag wat wetenschappelijks zien. Inderdaad valt op dat Mediterrane mensen veel heftiger op pijn reageren dan westerse blanken. Zo ook bevestigd door mijn verpleegkundige echtgenote die er dagelijks mee te maken heeft.
Maar is de een z'n pijn ook dat van de ander? Is de pijn van een vis dezelfde als die van een mens?
Is verdoofd slachten minder erg in de beleving van een dier dan halal slachten? Of denken we dat maar omdat we dat zelf niet leuk vinden?
Het respect voor dieren zit in onze omgang met hen tijdens hun leven. De manier waarop we 'respectvol' dieren afmaken, zouden we uit de natuur moeten kunnen afleiden.
Overigens baal ik ook. Enorm zelfs. Wat heeft het bovenstaande eigenlijk te maken met het punt van het stukje?
Een beetje meer aandacht graag voor het feit dat er in Nederland door mensen die we - onder de leiding van de publieke opinie door Wakkere Dieren en hun soortgenoten (waartoe ik ViN niet zonder meer reken) - doorgaans voor criminelen uitmaken zulke goeie dingen doen dat ze al 2 jaar geleden al voorliepen op de autoriteit die Varkens in Nood zo instemmend citeert.