Ik schreef van de week een mislukte posting. Hij deed- t-nie, te grote sprong tussen abstracte economie en zoiets concreets als de peulen van de tuinboon.

Het ging me om de restjes. Moderne mensen flikkeren alles weg. Niet gegeten, hup de vuilnisbak in. Al is het nog een halve pan vol. Rottend plekje op een appel, peer of banaan, gebutst tomaatje? Weg ermee. Afsnijsels van je sperziebonen. Weg. De vetrandjes van karbonade of entrecote. Weg. Brood van gisteren. Niet eens meer in de broodrooster. Die gebruik je om brood te ontdooien. Da's makkelijker dan eerst in de magnetron om te ontdooien

Niettemin horen crostini te worden gemaakt van oud brood. Het is een restverwerkinghap. Wij kopen neptoast in een duur Excellent-pak, gemaakt van brood dat nooit oud is geweest.
Of neem de frikadel - de echte, niet die van Beckers. Ook restverwerking.

De halve traditionele keuken bestaat uit restgerechten. Logisch want de ene helft aten onze slimme voorouders de ene dag. De andere een paar dagen later. Zo deden zij aan kant-en-klaar. En ze gooiden niks weg. Zonde, dom en onhandig vonden ze dat. Ik las er van de week over het loof van de radijsjes. Je maakt je een geweldig romige en subtiel smakende soep van. Bij toeval sprak ik iemand die het weel eens doet. Haar radijsloofsoep blijkt een kraker.

Vertel het hier. Ben je een weggooier of stuit het je tegen de borst en doe je er wat mee? Als je een restverwerker bent, wat doe je met, bijvoorbeeld, brood, overgebleven vlees, groentenafsnijsels, overgebleven klaargemaakte groenten, resten kaas, resten van echte K-en-K bakjes, 'de Chinees', overgebleven aardappelen en pasta, de bezorgde pizza en weet-ik-wat-nog-meer?

Dit artikel afdrukken