Net als Nederlanders houden Britten vooral van zalm, tonijn en kabeljauw Lokaal gevangen vis willen zij net als wij liever niet. Zulke vis, die vaak als bijvangst worden gevangen, verdient meer waardering. Om verspilling tegen te gaan, kun je er vissticks van maken, bedachten de inwoners van Plymouth.
Bijvangst van lokale vissoorten - per ongeluk meegevangen vissen bij het vissen op tong of kabeljauw - wordt vaak weggegooid of als aas gebruikt. Dat is zonde, dachten ze in de aan de Engelse zuidkust gelegen havenstad Plymouth. In een nieuw project krijgen lokale vissoorten een 'tweede kans' in de vorm van vissticks voor lokale scholen en de gemeenschap, schrijft The Guardian.

Het project, genaamd 'Plymouth Fish Finger', is een samenwerking tussen de Universiteit van Plymouth, de Plymouth Fishing & Seafood Association (PFSA), en Sole of Discretion, een bedrijf dat kleinschalige visserijen ondersteunt. De fish fingers worden gemaakt van minder bekende vissoorten zoals hondshaai, puitaal en steenbolk, die vaak als bijvangst worden gevangen en geen of weinig waarde op de markt hebben omdat niemand ze wil kopen. Door er vissticks van te maken, wil het project zowel voedselverspilling tegengaan als de lokale visserijgemeenschap ondersteunen met een betere prijs voor deze impopulaire vangst.

Het project moet bijdragen aan de levensvatbaarheid van kleinschalige visserijen en de lokale economie bevorderen. Bovendien kan het de druk op de populaire vissoorten verminderen. Caroline Bennett, oprichter van Sole of Discretion, noemt het project een verstandige stap terug: "we gaan niet naar iets nieuws of futuristisch, maar in plaats van soorten die de halve wereld over zijn gereisd, gaan we lokaal gevangen soorten eten".

Lekker gefrituurd
Een van de grootste uitdagingen bleek het maken van een 'goede' visstick van deze soorten die kinderen lekker vinden. Om te ontdekken wat in de smaak viel en wat niet, deden scholieren uit de omgeving mee. Tijdens workshops leerden de kinderen over de uitdagingen van de visserij, beoordeelden ze het ontwerp en proefden ze de vissticks. Als ze maar goed bereid zijn, vonden de kinderen de vissticks van minder bekende vissoorten net zo makkelijk weg te happen als de gebruikelijke. Of smaakt gefrituurd nou eenmaal alles lekker?

Het doel is de vissticks op grote schaal beschikbaar te maken op scholen en zo de consumptie van lokaal gevangen vis te bevorderen. Behalve voor het tegengaan van voedselverspilling, het creëren van nieuwe markten en het bewust maken van de volgende generatie van het belang van duurzame visserij, krijgt het project ook lof omdat het de gemeenschap dichter bij elkaar brengt.

Zo'n model om de waarde van lokale visbestanden volledig te benutten kun je bijna overal, ook in Nederland, inzetten. Al zit er ook een keerzijde aan het terugdringen van het overboord gooien van vis. Vogels en alles wat leeft onder water, doen zich graag tegoed aan terug gegooide vis.