De Dolly Varden-forellen in Alaska maken keer op keer dezelfde tocht van hoog op de rivier naar zee. In zee eten ze zich vol om vervolgens hoog in de rivier hun eieren te leggen. De zee zit echter vol roofdieren. Daarom heeft de forel baat bij een leven zonder migratie.

Onderzoekers van de University of Washington zagen dat oudere forellen van ruim 30 cm stoppen met de jaarlijkse tocht. Net als de rode zalm uit Alaska heeft de Dolly Varden een flexibel verteringsorgaan dat zich goed aanpast aan grote of kleine hoeveelheden voedsel. De forel leeft in hetzelfde gebied als de zalm en eet zich in de zomer vol aan de eitjes van de zalm. Jonge forellen migreren vervolgens naar zee om daar nog beter te eten. Is een forel daarentegen al groot genoeg, dan is het jaarlijkse feestmaal van de zalmeitjes genoeg om te overleven. Na het feestmaal brengt de forel zijn metabolisme omlaag en wacht rustig in het koude water tot een volgend banket.

Warm water
De forel blijft wel afhankelijk van de zalm. Als de zalm niet voldoende eitjes legt, dan moet de forel toch weer naar zee zwemmen. Ook speelt de watertemperatuur een rol, en dus klimaatverandering. In te warm water kan de forel niet voldoende energie sparen waardoor zijn vervroegde ‘’pensioen” dreigt te vervallen.

De resultaten van het onderzoek verschenen deze maand in Ecology.

Fotocredits: Dolly Varden forel, Wikipedia
Dit artikel afdrukken