Vraag het je buren

Mensen hebben graag een "aparte" onderbroek, maar deze moet wel in het plaatje passen van de onderboek zoals die moet zijn. Een beetje apart mag ("Knorr Wereldgerechten"), maar vanuit een basis van vertrouwd terrein.

Een outdoorinstructeur vertelde me ooit over deze indeling:

"comfort zone" - vertrouwd, veilig
"adventure zone" - spannend, afwisselend
"panic zone" - vermijden, niet leuk meer

Wat er wel of niet in je "comfort zone" valt is afhankelijk van je ervaring. Eten waarmee je niet opgroeit, zal je via de "adventure zone" moeten bereiken en niet iedereen is even avontuurlijk ingesteld. Des te jonger je dingen leert kennen, des te beter en des te meer houvast je mensen kan bieden (zoals het vertrouwde merk "Knorr" en de geruststellende reclames) des te beter het gaat, maar ik verwacht niet dat je de "comfort zone" makkelijk oprekt bij het grote publiek. Daarvoor is marketing nodig, merken, een vertrouwd gezicht. Gelukkig hebben de supermarkten en levensmiddelengiganten geen monopolie op mooie marketing, zoals de website van Jan Robben laat zien, maar een bijzondere aardbei verkoopt vermoedelijk makkelijker dan een biologische aardpeer.

Ik ben geen deskundige en niet meer dan een consument, maar ik denk dat het mogelijk moet zijn om een gezicht te geven aan al die mooie lokale producten. Op optimistische momenten denk ik dan aan een voedings-attractiepark/-weidewinkel, waarin kleinere ondernemers samenwerken in een samenhangend geheel met het gemak van een supermarkt, maar met de faciliteiten van een IKEA zodat mensen er een dagje uit van maken. Seizoensproducten uit de winkels kunnen terugkeren in kookworkshops, demonstraties en horeca met open keuken (denk aan La Place van V&D;) en zo fantaseren we door. Probleem is natuurlijk dat een dergelijke onderneming vraagt om een organisatie met focus en geld. Zie dat maar eens bij elkaar te krijgen - en hou dat maar eens zuiver op de graat :-)

Daar waar ik wereldvreemd, kortzichtig of ondeskundig blijk hoor ik dit graag.

@Dick. Er viel een woordje weg. Ik wilde zeggen, een ei dat kan staan verraadt zichzelf. Maar verse, ongekookte eieren kun je beter niet in de ijskast bewaren; nergens voor nodig. Makkelijker in gebruik als je ze op kamertemperatuur bewaart in een mandje op het aanrecht of een houten rekje.

Koude eieren hebben langer nodig om te garen als je een gekookt eitje wilt eten en ze riskeren ook nog eens te barsten. En als je mayonaise wilt maken, moet je ook nooit een ijskoude eierdooier gebruiken met olie die wel op kamertemperatuur is. dan riskeer je dat je mayonaise schift.

@Dick. Nog makkelijker dan kruisjes op eieren aanbrengen is het gekookte ei even hard neer te zetten op het aanrecht. Klaar. Een ei dat kan verraadt zichzelf.

De foto is extreem geesceneerd. Je ziet er eieren van grote en kleine leggers. Over die kruisjes nog. Er is nog een systeem: in huis.
Nog niet gekookte hebben niks, gekookte hebben een kruisje. Je kunt dus ook kruisjes in de koelkast vinden. Om de voor-bereide kant-en-klaar aan te duiden.

Dank voor de informatie. Maar ik kende het systeem van kruisjes of datum zetten op bebroede eieren in het nest/legkok op het aantal eieren waarvan je wilt dat ze uitgebroed gaat worden (de rest van de versgelegde eieren haal je dagelijks weg en eet je op).(Zie mijn nieuwsbrief van juli 2009)Maar dit leek mij een geensceneerde foto (krielkippen leggen niet samen in hetzelfde nest met Barnevelders lijkt me zo) om allerlei verschillende formaten verse consumptie eieren te laten zien die bij elkaar worden verkocht. Dat was de reden dat ik me afvroeg wat de boodschap moest zijn van de kruisjes op die eieren. Want bebroede eieren horen niet echt tussen verse eieren lijkt mij zo.