Al een week gonst de internationale pers van de deal die de Amerikaanse president Trump in zijn nadagen sloot om Marokko over te halen een bondgenoot van Israël te maken. Schoonzoon Jared Kushner vloog menigmaal naar de Marokkaanse hoofdstad Rabat om de Marokkaanse koning over te halen. Uiteindelijk ging Mohammed VI graag akkoord omdat de VS bereid bleken de Westelijke Sahara te erkennen als Marokkaans grondgebied.
Trump doet Marokko die gunst als dienst aan Israël.
Wat hij ermee uithaalt heeft echter grote gevolgen. Al tijdenlang is het door Spanje opgegeven gebied in handen van onafhankelijkheidsbeweging Polisario. Een soort internationale entente hield een evenwicht in stand tussen Marokko dat geen baas is, Polisario dat de feitelijke autonomie zonder al te grote mond wordt gegund en de rest van de Arabische wereld die op kousenvoeten met de claim van Marokko op de westelijke Sahara omgaat. Nu opeens doorbreekt Trump dit delicate evenwicht. Dat kan leiden tot oorlog en instabiliteit in de regio schrijven diverse media.
Nog opmerkelijker is het feit dat de VS de belangrijkste onvervangbare grondstof voor voedselzekerheid in de handen van Marokko spelen. Het Noord-Afrikaanse land en in het bijzonder de Westelijke Sahara bevat de belangrijkste fosfaatmijnen ter wereld. Zonder fosfaat reproduceert DNA zich niet en is er geen leven en dus geen landbouw. Daarom is het een belangrijk element in kunstmest. Zonder kunstmest of de recycling van fosfaat uit menselijk excrementen kunnen na verloop van een afzienbaar aantal decennia vele honderden miljoenen mensen geen eten meer hebben. Marokko kreeg dan ook een machtig cadeau van de binnenkort vertrekkende Amerikaanse president.
Aan het geopolitieke belang van aandacht voor meststoffen en nutriënten voor de voedselvoorziening schonk in Nederland het platform LIS een aantal malen aandacht.
Washington Post - Access Denied
Trump doet Marokko die gunst als dienst aan Israël.
Wat hij ermee uithaalt heeft echter grote gevolgen. Al tijdenlang is het door Spanje opgegeven gebied in handen van onafhankelijkheidsbeweging Polisario. Een soort internationale entente hield een evenwicht in stand tussen Marokko dat geen baas is, Polisario dat de feitelijke autonomie zonder al te grote mond wordt gegund en de rest van de Arabische wereld die op kousenvoeten met de claim van Marokko op de westelijke Sahara omgaat. Nu opeens doorbreekt Trump dit delicate evenwicht. Dat kan leiden tot oorlog en instabiliteit in de regio schrijven diverse media.
Nog opmerkelijker is het feit dat de VS de belangrijkste onvervangbare grondstof voor voedselzekerheid in de handen van Marokko spelen. Het Noord-Afrikaanse land en in het bijzonder de Westelijke Sahara bevat de belangrijkste fosfaatmijnen ter wereld. Zonder fosfaat reproduceert DNA zich niet en is er geen leven en dus geen landbouw. Daarom is het een belangrijk element in kunstmest. Zonder kunstmest of de recycling van fosfaat uit menselijk excrementen kunnen na verloop van een afzienbaar aantal decennia vele honderden miljoenen mensen geen eten meer hebben. Marokko kreeg dan ook een machtig cadeau van de binnenkort vertrekkende Amerikaanse president.
Aan het geopolitieke belang van aandacht voor meststoffen en nutriënten voor de voedselvoorziening schonk in Nederland het platform LIS een aantal malen aandacht.
Mohammed VI kan nog lelijk zijn neus stoten met de deal, als blijkt dat de palestijnenkwestie door Israel niet geregeld is. Veel marokkanen steunen namelijk de palestijnen vs Israel. Zo zou er 14 december in Rabat gedemonstreerd worden tegen de normalisatie van de betrekkingen met Israel, maar werd dat met groot machtsvertoon verhinderd.
@ Piet Hermus, Mare Liberum is niet meer vol te houden waar het gaat om grondstoffen. Er wordt steeds intensiever gezocht naar grondstoffen op de bodem van de oceanen, ook buiten en 12-mijlszone. Van wie zijn die? Van de eerste ontdekker pof van de mensheid?
Bovendien kun je smokkelen met die zone. Japan is bijvoorbeeld op kleine eilandjes slim bezig met koralen die de stijging van de zeespiegel kunnen bijhouden. Kassa!
Daar staat tegenover dat er eilandjes die onder water verdwijnen. Raken die de grondstoffen in hun 12-mijlszone kwijt?
Ook op de oceanen zal de geopolitiek oprukken, naar ik vrees op basis van het recht van de sterkste.
#21 Wouter. Mare Librum. Dank. Met dan aan Hugo de Groot.... destijds uit welbegrepen Hollands eigenbelang. Mooi voor de wereld.
Wouter #27 . Mee eens dat een en ander veel geld, tijd en denkkracht kost. Maar dat betekent niet dat het niet kan. Het probleem is belangrijk genoeg om er minstens een serieuze studie aan te weiden. Eigenlijk vreemd dat dit nog niet gebeurd is. Sleur blijkt wederom de vijand van denken.
"Global phosphorus shortage will be aggravated by soil erosion" Christine Alewell et al.
Soil phosphorus (P) loss from agricultural systems will limit food and feed production in the future. Here, we combine spatially distributed global soil erosion estimates (only considering sheet and rill erosion by water) with spatially distributed global P content for cropland soils to assess global soil P loss. The world’s soils are currently being depleted in P in spite of high chemical fertilizer input. Africa (not being able to afford the high costs of chemical fertilizer) as well as South America (due to non-efficient organic P management) and Eastern Europe (for a combination of the two previous reasons) have the highest P depletion rates. In a future world, with an assumed absolute shortage of mineral P fertilizer, agricultural soils worldwide will be depleted by between 4–19 kg ha−1 yr−1, with average losses of P due to erosion by water contributing over 50% of total P losses.