1 min
Soms koop ik hem bij Jan en Barbara Geertsema - meestal Jan's moeder - op de Utrechtse boerenmarkt op vrijdag. Voor een redelijke duit, maar ze hebben nou eenmaal goeie vis. Soms koop ik hem op de Utrechtse zaterdagmarkt. Daar kost'ie steevast weinig.
Ik wist dat de gedroogde kuit niet goedkoop is, maar ik schrok wel van de € 83 de kilo die je er op Sardinië voor betaalt. Even googelen leerde me dat je er in Nederland rond de € 130 euro voor betaalt. Wikipedia blijkt een pracht artikel te bevatten over de bottarga en de invloed van het toerisme sinds de jaren '70 van de vorige eeuw op de productie van dit oorspronkelijke Sardijnse product.
De kuiten komen nauwelijks meer uit Sardinië vanwege de enorm gestegen vraag naar 'echte Sardijnse producten' door toeristen. De belangrijkste verwerkers blijken inmiddels niet meer gevestigd te zijn waar de oude productie zat, te weten aan de Noord-Oostelijke Costa Smeralda waar de Aga Kahn in de jaren van de vorige eeuw zijn luxe ontwikkelingswerk begon. Een andere plek op eiland blijkt veel handiger om de import van de benodigde kuiten aan te pakken. Vanuit Mexico, Florida, Mauritanië, Japan en Australië landen ze in het zuidelijk gelegen Cagliari So much dus voor dat 'echte' en kostbare Sardijnse product.
Nou bleek mijn vrouw de echte Sardijnse te hebben gekozen, die herkenbaar is een het 'knoopje' dat vastzit aan de eierzak waarin de kuit gedroogd wordt.
Al is harder hier voornamelijk bijvangst, wij hebben die harders en dus hun kuiten ook. Slimme medelanders weten hoe lekker harder is en kapen haar verstandig voor onze neus weg. Maar waar blijft die superfijne kuit? Ik krijg er nooit eentje van de visboer. Misschien heb ik altijd pech, maar voortaan ga ik erop letten. Trouwens, wel eens kuit gegeten van die wel dure vis, zeeduivel? Kost geen fluit rond de Middellandse Zee, terwijl het heerlijk is om te bakken. Wij hebben onze noordelijke zeeduivel. Waar blijft die zalige kuit? Dat vertelt Wikipedia dan weer niet.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
_002_480_289_84_s_c1.jpg)
Ik vroeg vanochtend de visboer waar de harderkuit blijft. In de koppenton, was het antwoord. De man had nog nooit van bottarga gehoord en was direct geïnteresseerd.
@Nick. Dank voor je informatie. Dat het regime er alleen maar beter van wordt, tja....
Veel Afrikaanse regimes strijken geld op van joint-ventures met Europese vissers, waarna hun wateren door ons Europeanen worden leeggevist me de modernste apparatuur. Van dat geld dat die regimes jaarlijks krijgen ziet de lokale bevolking niet veel terug en hun vis is gejat.
Dat systeem is door Brussel zo bedacht ooit opdat wij goede vis kunnen kopen... Wij roven dus even hard mee en sluiten de ogen voor de handelswijze van al die (corrupte)regimes.
Memories... maar niet echt een visserij
@Nick, Schot uit Tholen viste in de Oosterschelde 's zomers op harder. Bij warm weer werden bij hoog water ondiepe stukken afgezet met een staand net, dat vervolgens langzaam klein gemaakt werd. Een buitengewoon spectaculair gezicht omdat vlak voor het net helemaal gesloten werd,de harders bij tientallen tegelijk over het net sprongen. Na de aanleg van de Oosterscheldekering heb ik het niet meer gezien.
Florine: de Imraguen hebben gewoon niets te zeggen (of het zou de laatste 15 jaar erg veranderd moeten zijn). Een natuurreservaat is in Mauritanië (en wie weet waar nog in Afrika) één grote bron van inkomsten voor het regime, meer niet.
Ik heb Imraguen-vrouwen ontmoet die perfect wisten hoe ze poutargue moesten maken, maar nog nooit van Ortebella (noch van Sardinië)hadden gehoord. De techniek was verspreid in de tijd van de Franse kolonie, door de Fransen, en iedereen weet daar ondertussen hoe het moet (zo moeilijk is het nu ook weer niet). Ik zag hele ateliers met alle benodigdheden om poutargue te maken, voorraden witte en gele bijenwas incluis, maar ze deden het niet. Ze maakten er geen. Ze verkochten de kuit vers aan de Italianen en andere opkopers (zoals vroeger geschreven: er is altijd een goede reden waarom men iets NIET doet)
Dick en Lizet: Er wordt in onze streken bijzonder weinig harder gevangen, gewoon omdat onze vangsttechnieken vooral voor bodemvis gaan (trawl, hoekwant, staand want). harder is een vis van wrakken, dijken en staketsels. Een vrijzwemmende vis. daarenboven een planteneter, zodat die nauwelijks aan het aas van de hengelaar komt. Er is nooit een hardervisserij geweest in onze streken.