'Wat is er nou weer fout aan bio-energie?' Dat vroeg Radio- en TV man Sven Kockelman afgelopen week op - ik dacht - de Nederlandse zender Radio 1 naar aanleiding van het lijstje 'goede' en 'foute' biomassa-brandstoffen van de Stichting Natuur en Milieu van deze week.

Die zin had kennelijk een flinke lading, want hij floepte meteen weer in m'n hoofd toen ik vanmorgen de nieuwsbrief van P+ las:

Onlogisch. Inconsequent. Extreem. Dat zijn enkele kwalificaties over het biomassa-rapport van de Stichting Natuur en Milieu. Het is net zo'n lijstje als dat over goede en foute vis. Maar de nieuwe aanbevelingen van voorzitter Mirjam de Rijk moeten volgens de Stichting Schoner Transport maar het liefst zo snel mogelijk vergeten worden. Klaas de Jong haalt hard uit: "Helaas tonen de aanbevelingen van de stichting Natuur en Milieu een ontstellend gebrek aan logica. Zo staat het gebruik van bermgras hoog op het lijstje van duurzame biomassa. Dat er nog geen technieken beschikbaar zijn om hier duurzame energie uit te halen, is jammer. Maar als we verder zien, dat biogas uit mestvergisting fout is, omdat de intensieve veehouderij niet duurzaam is, vraag je je af of autoverkeer wel duurzaam is. Bermgras is toch een gevolg van het feit, dat we zoveel drukbereden wegen hebben? Wil Mirjam de Rijk meer snelwegen, omdat dit meer bermgras oplevert?"

De Jong scoort voor open doel. Neem alleen al de onzinnige uitsluiting van mest. Nederlandse boeren betalen zich blauw om het te kunnen afvoeren. Het IS er en je laat het DUS niet liggen.
Dit soort stadse 'bijdragen' aan de discussie over duurzamheid leidt tot volkomen desinteresse onder het publiek. Kockelman voelde het haarfijn aan en is het zinnetje dat spontaan uit z'n mond viel waarschijnlijk al vergeten. Zo dicht aan de oppervlakte zit het. Je hoeft er niet eens meer over na te denken en begint al meteen te gapen.

Kunnen ook de Natuur en Milieu's eindelijk eens serieus worden in plaats van iedere neutel en geloofsstelling op te blazen tot nieuws van wereldformaat?
Dit artikel afdrukken