Diederik Stapel voerde zijn onderzoek naar de persoonlijkheidsstructuur van vleeseters niet uit. Hij verzon zijn data. Dat weet inmiddels ook Sjaan uit de Takkenstraat. Met een gerust hart braadt zij daarom weer een balletje extra voor haar brave hardwerkende Bram en hun zoon Henk en zijn regelmatig mee-etende vriendin Ingrid.

Wetenschapsjournalist Maarten Keulemans van de Volkskrant ging op zoek naar wél uitgevoerde onderzoeken naar de persoonlijkheid van vleeseters. Via allerhande onderzoek naar 'high meat identification' komt hij tot de conclusie: "verdacht blijft de man die onbekommerd worstjes op de barbecue wipt wel."

Ik vind het artikel te vermakelijk om u te verklappen wat er in staat. Leest u het dus zelf even. De scheldpartijen over zijn pagina lange artikel schijnen alweer te zijn losgebroken. Keulemans twitte vanmiddag: "Toch weer opmerkelijk hoeveel mensen woest worden over ons - toch genuanceerde - stuk over vleeseten in #vk. #heiligvlees"

Ik schreef het hier zelf al ('zonder zorgvuldige analyse' noemde iemand dat even later) een keer: "Hoogste tijd voor een vervolg op het Tilburgs-Nijmeegse vleesetersonderzoek. Vermoedelijk zal het resultaat teleurstellen. Bij nadere studie zal ook de vegetariër hufterig blijken. Anders had hij allang zelfmoord gepleegd. Dat is immers het beste als je het goede wilt doen voor de wereld." Dat schreef ik omdat niet de vleester een hufter is, maar degene die wat meer heeft dan een ander. Dat is een bekend verschijnsel dat zelfs in de lijst van volkswijsheden is opgenomen. 'Wie het breed heeft, laat het breed hangen'. Het heeft minder met vlees en meer met onze behoefte om ons van anderen te onderscheiden te maken. En wie weet speelt vlees er voor sommige mensen daar wel net zo'n rol in als voor andere een bepaald type velg voor hun bewust en vegetarisch bereden Prius. En wie weet kijkt die Priusrijder wel weer geweldig neer op die gehaktballeneter en heeft'ie dat nodig om zich goed te voelen. Om nog maar te zwijgen van het geweldig zelfvoldane gevoel dat ik krijg als ik mij per trein en OV-fiets naar afspraken in den lande begeef en deep down medelijden heb met Priusrijders die maar geen afscheid kunnen nemen van hun auto.

Get real!

Al dat 'vleeseters'onderzoek is irrelevant. Net zo goed als vervolgonderzoek dat zal zijn. Wetenschap begint met nadenken over de juiste vraagstelling en methode om daar een antwoord op te geven.

Mocht u twijfelen aan wat ik denk: met Bram die hamburgers wipt is of Sjaan die ballen voor hem braadt is niets mis. Je moet even kijken naar de context en het gedrag van mensen daarbinnen. Daarna begin je pas aan onderzoek. Ook als wetenschapsjournalist.

En verder: minder vlees moet. Het zal zelfs vanzelf gebeuren om de doodsimpele reden dat er veel te weinig is voor iedereen. Als je ervan houdt, zul je er fors voor moeten betalen en wat anders laten.
Waar houdt de wil tot delen op? Dat is de vraag. Zou de vegetariër zijn ei en de veganist zijn Ipad, zijn drie stedentrips of ook zijn ruime verwarmde huis en Prius op willen geven?

Gisteravond sprak ik Harry Aiking, de milieudeskundige (VU) die zich met de consequenties van onze voedselconsumptie bezighoudt. We waren het er voor een zaaltje mensen in de Rotterdamse schouwburg roerend over eens: we zullen heel veel van onze welvaart moeten delen met mensen in de 2e en 3e wereld willen we een beetje uitkomen op deze aarde. Het publiek schrok. Ik kan me vergissen, maar dacht te merken dat zelfs de gespreksleidster even in verwarring raakte. Minder vlees eten en dan was het toch wel opgelost? Dat leek ze te denken. Wen er maar vast aan dat het nog veel verder gaat of pak wat je nu nog pakken kunt. Ook als vega.

Steeds opnieuw schrik ik me kapot: wat kunnen kranten, wetenschappers en brave Joosten toch naast het onderwerp lullen. Begin eens met nadenken.
Dit artikel afdrukken