'Bent u bekend met het programma Klootwijk aan Zee?', vroeg de Partij van de Dieren aan onze minister van LNV. Ze heeft nog niet geantwoord, maar de Nederlandse palingvoorlichters hebben dat alvast voor haar gedaan. Het ging om de uitzending waarin wordt ontdekt waarom we in Nederland ondanks gebrek aan IJsselmeerpaling toch iedere dag paling kunnen eten. Die worden 'wild' voor ons gekweek in Ierland, daar aan de lijn gevangen en dan levend op ijs gezet en hierheen vervoerd. Esther Ouwehand - ze heeft vast niets met de bekende Katwijkse haring-in-potjes fabrikant - van de Partij van de Dieren vindt dat wreed. De dieren houden nl. de haak in de bek en worden levend op ijs gezet.

De palingrokers weten het zeker. De paling voelt niks meer, want hij wordt 'verdoofd' door de kou. Als bewijs voeren ze aan dat wetenschappelijk is bewezen is dat palingen bij een temperatuur onder 4°C geen activiteit meer vertonen. Dat is niet zo'n sterk argument, want wie zegt dat de paling het fijn vindt om onder die temperatuur gebracht te worden? In de zeventiende eeuw vonden we - op basis van precies dezelfde mechanistische kijk op leven - dat een dier dat je levend vilde geen pijn had. Dat zou maar zo lijken. We noemden de gillen en spartelingen mechanische reflexen, maar geen echte pijn. Die zouden alleen mensen hebben vanwege hun bewustzijn. Inmiddels vinden we dat dieren ook bewustzijn hebben en geen robots zijn, maar bewustzijn meten is en blijft een probleem omdat het mogelijk iets is dat 'emaneert', zoals filosofen het chique noemen. Eenvoudiger gezegd, je kunt wel hersenactiviteit of het ontbreken daarvan meten, maar je weet niet of je daarmee ook het bewustzijn hebt gemeten. Ik zou daar dan ook helemaal niks over willen zeggen. Wie zegt zeker te weten hoe het zit, vergeet dat er gevallen bekend zijn van mensen die bewezen onbewust waren, maar later toch bleken te weten wat er met hen in die toestand was gebeurd. En zelfs wat er tegen hen was gezegd. Een raadsel dus, dat bewustzijn en de pijn die we daardoor schijnen te kunnen voelen. Veel belangrijker is dat we zeker weten dat je doden dus in alle gevallen snel en pijnloos moet doen. Quick en clean. Mooi. Geen gemarchandeer met 'bewustzijn' dat een dier al of niet meer zou hebben.



Beste palingmensen, die was dus niet zo handig. Ook niet toen jullie er achteraan schreven dat alles conform de Nederlandse wet gebeurt. Want pas maar op, voor je het weet heeft de PvdD met de publieke opinie ook de palingwet te pakken. Dan ben je geschoren.

Het argument en jullie conclusie hadden anders moeten wezen. Het argument zit in de natuur en het bewezen feit dat wij daarmee beter om kunnen gaan dan de natuur zelf. Ik ontdekte het gisteren.

Een van onze katten had het weer eens gedaan. Het is een meestersprinkhanenvanger. Van die grote die je hier in de Languedoc hebt. Hij zoekt de allergrootste en speelt er zo lang mogelijk mee. Dan bijt hij 1 voor 1 de poten er vanaf. Hij bijt, gooit en smijt ermee, maar houdt ze levend, want er moet iets aan blijven bewegen. Da's de lol van z'n spel. Eten doet hij ze niet. Alleen vangen, ermee spelen en ze tergend langzaam dood maken.

Gisteren was het toneel wel heel wreed. Een nog levende sprinkhaan - zijn voelsprieten bewogen meer dan een beetje reflexmatig - werd gedemonteerd. Niet door de reuzenmieren die je hier hebt (die zouden hem naar hun nest verslepen), maar door van die kleine genieperds. Onze lieverd had, zoals altijd, de poten eraf gebeten. Het insect kon geen kant meer uit.
Onze schat was de belangstelling kennelijk wat eerder verloren dan gebruikelijk. Hij liet hem aan de mieren. Pech voor deze sprinkhaan. Wreed.

Ik hielp de sprinkhaan naar de andere wereld door er m'n voet op te zetten. Ik ben onvoldoende bekend met het doden van sprinkhanen, weet dus niet of je hem een tik op de kop moet geven of iets anders moet doen. Dan maar ineens, dan weet je zeker dat je (het) goed doet.

Lieve mevrouw Ouwehand, ik heb een paar vragen:
1. bent u bekend met natuurfilms?
2. heeft u weleens gezien met hoeveel plezier dieren wreed met elkaar omgaan om elkaar soms niet eens op te vreten?
3. begrijpt u dat het van belang is dat wij met onze beschaving de opdracht hebben om netter met de dood om te gaan dan de beesten?

Een opmerking, zowel voor mevrouw Ouwehand als de Nederlandse palingrokers. Het antwoord van de minister zal waarschijnlijk niet lijken op het mijne, maar meer op dat van de palingrokers. Dat is dus eens te meer een domme strategie die de paling niet vooruit helpt. De aardigste conclusie die je uit Klootwijk's palingaflevering kunt trekken, is dat de palingboeren daarheen moeten. Niks hier roken, maar daar. De Ieren schijnen het niet te kunnen, dus wij moeten het daarginds gaan doen. Lou de palingboer krijgt dan een unieke propositie: ECHT vers en diervriendelijk gerookt (met de haak en al meteen dood de rokerij in). Dan importeren we voortaan dode vis. Die smaakt alleen al gevoelsmatig veel lekkerder.
Dat had jullie beider antwoord moeten zijn. Nu gaat het allemaal gewoon door. Wreed van de Partij van de Dieren. Bij de beesten af.

Op de foto een uitgetrokken sprinkhanenpoot. Ik hoop dat onze schat zijn zinnen vandaag beperkt houdt. Als hij wat langer in de natuur is, verlegt hij zijn grenzen en gaat hij over op vogels. Zelfde procedure. En wat moet ik dan? Waar vind ik zijn of haar kinders, die een zekere dood tegemoet gaan? Gewoon door uithongering. Bij vol bewustzijn.

En nee, mijn kat blijft. Ik ben dol op hem en zal waken aan zijn ziekbed als hij ziek is en huilen als hem iets ernstigs overkomt.
Dit artikel afdrukken