1 min
Dagblad BN De Stem schrijft vandaag over de Joris Driepinter affaire tussen Wakker Dier en de Wageningse Universiteit (WUR). De WUR heeft wetenschappelijk onderzoek door zijn communicatie-afdeling misleidend naar de pers laten brengen. Daarop besloot Wakker Dier een zaak aan te spannen bij de Reclame Code Commissie. Volgens Jac Niessen, wetenschapsvoorlichter van de WUR en voorzitter van het Platform Wetenschapscommunicatie, moet de WUR die winnen omdat anders wetenschappers zich terug zullen trekken in hun ivoren toren.
Over de case berichtten de redactie en "dr. Frank" van Berkum hier al eerder. Na raadpleging van de literatuur concludeerde de laatste dat alle opwinding gaat over een storm in een glas melk. Hoogleraar humane voeding Jaap Seidell verklaarde hier dat met het onderzoek niets mis is. Het is alleen misleidend en zelfs met fictieve cijfers gepresenteerd door de wetenschapsjournalisten van de WUR.
Volgens BN De Stem vreest Niessen nu dat de berichtgeving over wetenschap op die manier 'in de kramp schiet'. De krant citeert hem" "Het wordt de dood in de pot voor wetenschapscommunicatie. Straks mag er geen onderzoeker meer met de media praten. Wetenschappers trekken zich verder terug in hun ivoren toren en de berichtgeving wordt er niet beter op."
Wij vinden dat een kop de aandacht mag trekken, dat journalisten in begrijpelijke taal moeten opschrijven wat ze horen, lezen en zien en dat ze geen leugens mogen verspreiden. Het onderzoek had geen bijzondere nieuwswaarde en werd opgesexed. Zo ontstond een storm in een glas melk. Mogelijk is deze affaire een overweging om onderzoekers aan te zetten tot het doen van onderzoek naar onderwerpen waarvan we sowieso willen weten wat er uitkomt, om het even wat er uitkomt. Zelfs gesponsord onderzoek is daarbij geholpen.
Een man die zowel de communicatie van een universiteit doet als voederaar van journalisten is, zou dat moeten weten.
Dit artikel afdrukken
Volgens BN De Stem vreest Niessen nu dat de berichtgeving over wetenschap op die manier 'in de kramp schiet'. De krant citeert hem" "Het wordt de dood in de pot voor wetenschapscommunicatie. Straks mag er geen onderzoeker meer met de media praten. Wetenschappers trekken zich verder terug in hun ivoren toren en de berichtgeving wordt er niet beter op."
Wij vinden dat een kop de aandacht mag trekken, dat journalisten in begrijpelijke taal moeten opschrijven wat ze horen, lezen en zien en dat ze geen leugens mogen verspreiden. Het onderzoek had geen bijzondere nieuwswaarde en werd opgesexed. Zo ontstond een storm in een glas melk. Mogelijk is deze affaire een overweging om onderzoekers aan te zetten tot het doen van onderzoek naar onderwerpen waarvan we sowieso willen weten wat er uitkomt, om het even wat er uitkomt. Zelfs gesponsord onderzoek is daarbij geholpen.
Een man die zowel de communicatie van een universiteit doet als voederaar van journalisten is, zou dat moeten weten.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
_Zuidereiland__landschap_480_289_84_s_c1.jpg)
In het oorspronkelijke artikel van BN De Stem staat,
"Wel erkent Niessen dat met het maken van het bewuste persbericht waarin Driepinter figureerde 'iets is misgegaan'. "Er zijn dingen opgeschreven die er niet hadden mogen staan."
Niessen zou zich enkel moeten focussen op waarom dit zo gegaan is.
Immers het lijkt geen incident dat de WUR voorlichting bewust de boel verdraaid.
Hij zou zich juist niet moeten richten op de uitspraak van de reclame code commissie.
Het geeft al aan, dat ook Niessen bezig is met verkeerde conclusies te trekken als ie zegt, "vreest dat berichtgeving over wetenschap op die manier 'in de kramp schiet"
Het 1 (de uitslag van het geschil), heeft eigenlijk weinig met het ander te maken (bewust leugens verspreiden voor eigen gewin).
De gedachten gang van een voorlichter als Niessen kan eigenlijk al niet.
Dat hij zo denkt geeft al aan dat het amateurs zijn en geen professionals.
Misschien is dat ook het juiste niveau be het reclamebureautje dat WUR heet.
Wat gebeurd er met hoofdonderzoekster Geleijnse ?
Zij lijkt nog steeds te vinden dat het onderzoek bewijst dat melk goed is voor hart en bloed vaten?
Het lijkt me dat onderzoekers als deze ontslagen moeten worden.
Immers het is een bewuste leugen, dit om te scoren en de opdrachtgever tevreden te stellen.
Wat gebeurd er met de voorlichter die deze leugens bewust de wereld in helpen?
Ik voorspel je, niets met beide.
Dit is business as usual voor de WUR, gewoon even zeggen, mag je nooit meer doen, en over gaan tot de orde van de dag, beetje onderzoekjes doen voor opdrachtgevers en een beetje politieke richting aan zaken waar je belang bij hebt.
WUR: hou koeien binnen
http://www.foodlog.nl/artikel/wur-hou-koeien-binnen
Kan iemand uitleggen wat de functie van Aalt Dijkhuizen is?
Hij lijkt de geloofwaardigheid van de WUR steeds verder aan te tasten.
Tja, ongelofelijk eigenlijk voor een zogenaamde Universiteit.
Sesamstraat niveau dus van deze omhooggevallen bestuursvoorzitter.
Misschien beter als de raad van commissarissen eens wakker worden?
Er schijnt ook iets te zijn van een Raad van Toezicht.
Of is het allemaal 1 pot nat, en spelen ze gezellig samen elke vrijdag morgen playmobiel?
Onderzoek nodig naar wetenschappelijk klimaat in wageningen
http://www.wakkerdier.nl/wakker-dier-persberichten/onderzoek-nodig-naar-wetenschappelijk-klimaat-in-wageningen
Zo is het Dick. Huidige bestuurders van universiteiten lijken hun onderzoekers gewoon niet meer te vertrouwen. Eigenlijk logisch, de zakelijke belangen zijn (te) groot. Ook wordt veel omzet gehaald via onderzoek dat voor (vrijwel exclusief) grote bedrijven commercieel -meestal overigens onder kostprijs- wordt uitgevoerd. Wat doen je dan? In navolging van de grote bedrijven vorm je gewoon een communicatieafdeling met niet-inhoudelijke communicaties 'professionals'. Bij de WUR werken daar meer dan 25 mensen inmiddels. Het resultaat is natuurlijk een generatie onderzoekers die inderdaad niet weet hoe je moet communiceren EN 'melkgates' doordat de communicatie-experts zich meer en meer als marketeers voor de universiteit gaan gedragen door de boel een beetje mooier te maken. Het zeer kwaliteit neveneffect is ook dat het vertrouwen bij de gewone man/vrouw in universiteiten daalt.
Volgens mij is er nog een tweede aspect te melden. Hoeveel journalisten hebben eigenlijk een universitaire opleiding? Zou het niet zo zijn dat ook bij kranten de financiën onder druk staan, en dus dure onderzoeksjournalisten laten gaan zzp'en? Als je zelf geen onderzoeksachtergrond hebt, hoe kan je dan onderzoeksresultaten beoordelen? Alleen via de informatie van de communicatieafdeling?
Zeer zorgelijke ontwikkeling. Onze maatschappij heeft juist nu in deze tijdsgeest meer dan ooit behoefte aan briljant onderzoek dat in alle transparantie wetenschappelijk toetsbaar wordt uitgevoerd. Kwaliteit komt alleen door (a) zeer slimme mensen, (b) lang, (c) in een inspirerende omgeving te zetten.
Mijn advies is hier op foodlog inmiddels bekend: stop met commercieel (derde geldstroom) onderzoek, zet de luiken open, laat onderzoekers weer zelf aan het woord (leer ze dat) en stop vooral met kostenverhogende corporate achtige staffuncties bij universiteiten.
Universiteiten concurreren om aandacht. Universiteiten zijn tegenwoordig ook 'merken' die verkocht moeten worden. Meer aandacht in de media betekent misschien meer studenten en meer onderzoeksopdrachten (3e geldstroom !). Er is dus een universiteitsbelang dat niet veel te maken heeft met dat ene artikel of die ene onderzoeker. Daar hebben alle universiteiten in meerdere of mindere mate mee te maken. Omdat de onderwijs- en onderzoeksfinanciering door overheid en bedrijfsleven teruglopen zal de competitie om aandacht en geld alleen maar toenemen. Zoals met veel van de problemen die hier besproken worden is hier sprake van een web van afhankelijkheden.
"Science is a good thing. News reporters are good things too. But it's never a good idea to put them in the same room." (Scott Adams)
Jaap, hoe is het mogelijk dat universiteiten speciale afdelingen hebben om de resultaten van hun onderzoekers onder de aandacht te brengen terwijl ze de onderzoekers - hun eigen onderzoekers nota bene - dat niet vragen? Je zou zeggen dat ze aan dezelfde kant van het veld spelen.
Volstrekt eens overigens met je oplossing. Het punt lijkt echter ergens anders te zitten: de onderzoekers worden niet geacht zich ermee te bemoeien. Klopt dat?
Het lijkt me niet zo ingewikkeld. Onderzoekers praten vrijuit over de resultaten van hun onderzoek en vragen aan journalisten die daarover schrijven of ze persberichten of krantenartikelen van te voren mogen inzien om te kijken of er feitelijke onjuistheden in staan. Zo doe ik dat al dertig jaar en nog nooit heeft een journalist inzage geweigerd of de tekst, indien nodig, niet aangepast op mijn verzoek.