P, een van de vaste lezer-commentatoren van foodlog.nl, schreef ons mogelijk belangwekkend nieuws:

In de wetenschapsbijlage van de Volkskrant stond afgelopen zaterdag een artikel over mogelijke gezondheidszorgen omtrent een oestrogeenachtige stof die langzaam uit plastics lekken en die in verband werden gebracht met suikerziekte en hartproblemen. Het is niet de enige aanwijzing die er is dat vervuiling mogelijk veel meer dan tot voor kort werd gedacht, verantwoordelijk is voor een wereldwijde diabetes-2 epidemie. Ook in het Britse populair-wetenschappelijke Newscientist (helaas achter paywall). Een iets uitgebreidere versie is hier te vinden) is nu een artikel te vinden dat de link legt tussen diabetes 2 en bepaalde vervuilende stoffen, de zogenaamd POP's of persistent organic pollutants. Dit zijn allerlei organische stoffen, waarvan het gebruik soms al tientallen jaren aan banden is gelegd maar die zo langzaam afbreken dat ze nog steeds in de voedselketen aanwezig zijn. Het gaat om stoffen als DDT, dioxines en PCB's.

De consequenties zijn nogal verstrekkend (Een onderzoekster zei: "The hypothesis is one that I wish were not true."). Welke positie iedereen ook inneemt bij de vettendiscussies die hier zo vurig gevoerd worden, we gaan er allemaal vanuit dat suikerziekte een vorm van individueel falen is, of het nu een lifestyle disease is, of een een aangeboren eigenschap.

Maar misschien hebben we het allemaal wel fout. Wat als die zogenaamde welvaartsziekte in feite een milieuprobleem is, een gevolg van vervuiling? Het zou betekenen dat er wel degelijk een gezondheidsbonus van biologische productiemethodes te verwachten is, zij het dat ook biologische teelt op gronden die al eerder vervuild zijn met POP's deze stoffen in de voedselkringloop brengen. Tekenend in dit geval is dat een recent onderzoek van het Erasmus Medisch Centrum en TNO aangaf dat er meer (afbraakproducten van) pesticides in de urine van Rotterdamse zwangere vrouwen zijn aangetroffen dan men had verwacht.
Dit artikel afdrukken