Wat moet je als consument toch gelukkig zijn tegenwoordig. De supermarkten vechten elkaar de tent uit. Heel erg veel levensmiddelen kun je daarom voor een habbekrats kopen. Je hoeft geen hogeschool gehad te hebben om te kunnen snappen dat minstens één schakel in de keten zwaar de pineut is. Je hoeft ook niet meer zelf te koken, want uit het koelvak grijp je zo de kant-en-klare boerenkoolstamppot of de lasagne bolognese. Op de verpakking vind je tussen alle E-nummers wellicht ook nog wat toegevoegd plantaardig materiaal.
Je hoeft ook niet meer zelf na te denken over wat je het beste kunt kopen als je jezelf hebt voorgenomen om gezonder te gaan eten. Staar je in de winkel gewoon blind op het (I)k (K)ies (B)ewust logootje. Laad je kar gerust vol met heerlijke IKB-taarten, -ijsjes, -poedersoepjes, -pizza’s en -dressings. Voel je dan ook vooral niet schuldig tegenover je gezin dat je ze dit spul voorzet. Je zet immers een gevarieerde maaltijd op tafel.
En wat nóg leuker is en vooral ook handiger: je hoeft geen verse groenten en fruit meer te kopen. Mensen hou toch op met die zelfgemaakte groentesoep. Met een zakje Cup-a-Soup ben je er ook. Nee, beter is het nog, want op die zakjes staat het IKB logo en dat wordt ondersteund door het Voedingscentrum. Op die verse groenten staat helemaal niks. Al dat gesjouw ermee dat is dan ook een beetje overbodig, niet dan? Scheelt ook weer in de taks voor al dat groenafval. Misschien is er nog wel paprikachips met een IKB logo, aardappels en paprika in één. Nee, als consument heb je tegenwoordig niks te klagen. Gelukkig zijn er ook nog mensen, zoals journalisten en consumenten die zich over deze ontwikkeling wél druk maken. Op Nederlands actiefste discussieforum over voeding, Foodlog is weer een discussie aan de gang over gezondheidsclaims. Maggi Opkikker Groentefit van levensmiddelengigant Nestlé is ditmaal het lijdend voorwerp.
Vakblad AGF-weblogger Madelinde Daane heeft zich over dit onderwerp ook al eens opgewonden in haar bijdrage Veggie-Bashing. Microgroentegoeroe Rob Baan van Koppert Cress, die volgens mij écht gezonde producten verkoopt, heeft er desondanks een serieus akkefietje met de Voedsel en Waren Autoriteit mee beleefd.
Er wordt dus duidelijk met twee maten gemeten, als het gaat om voedingsclaims. Misschien zijn de grote voedingsconcerns slimmer dan wij. Misschien hebben onze lobbyisten dit onderwerp nog niet op hun prioriteitenlijstje staan. De consumptie van verse groenten en fruit gaat de laatste jaren steeds verder achteruit. Tegelijkertijd slaagt de poederindustrie er steeds weer in om ongestraft consumenten te misleiden met nieuwe “gezonde” droge meuk.
Foodlogger en Keuringsdienst van Waarde presentator Wouter Klootwijk vindt dat producenten en dus ook telers geen doktertje mogen spelen. Daar ben ik het mee eens, maar dan moet iedereen ook over dezelfde kam geschoren worden.
Hoe zit het eigenlijk? Waar is onze lobby voor die gelijke behandeling? Is er ook maar een millimeter veranderd na de “affaire Baan”? Kom op, wat doen we eraan? Of schonk Rob ons een gezellig glas en deden we een heerlijke plas om daarna gewoon weer als lulletjes rozenwater door te ploeteren?
Bron: groentenenfruit.nl
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Peter, maak dan ook een account aan, dan kun je tot 5 min. na het versturen van je commentaar je tekst aanpassen.
(sorry for the typos, werk met een heel klein schermpje en ee nog kleiner toetsenbord...)
Juistem, het mechanisme hangt zichzelf op als je goed doen en andere moraliteit gaat gebruiken om er op slechts commercieel gewin gerichte waarde mee te genereren. Zeker als het zover gaat dat de VWA zich vanuit een als 'ambtelijke willekeur' te betitelen actie besloot wel Rob Baan maar niet Ik Kies Bewust op de vingers te tikken.
Dergelijke evident rare manieren van doen laten de grenzen van de houdbaarheid van een systeem zien en creeren ruimte voor beweging.
Commercie is uitstekend en zelfs geen noodzakelijk kwaad want het zorgt voor betere producten en diensten. Maar als iemand meer aan me wil verdienen, moet hij dat doen door me ook echt iets beters te leveren ipv gebakken lucht die makkelijk ontmaskeren valt. In eetland is systeem C nogal lui geworden en zoekt het z'n heil vnl in woorden ipv daden (betere producten). Foodlog legt op dat mechanisme - 'neppen' - nogal 'ns de vinger.
Het "bedotten" hoort toch bij een consumentcentrische systeem, er kan bij de gemiddelde mens niet meer dan 2kg vast voedsel de maag in en er is een (uit ons financieel systeem) steeds hogere returns nodig op hetgeen de maag in gaat. IKB is een manier die meer waarde uit die 2kg voedsel kan halen... Alles in oorlog en liefde etc.
Ik heb geschaterd over je zinnetje over het onschuldige Broccocresje, jij tearjerker...
Je beide interpretaties zijn juist: Het heeft geen zin om vanuit het C(onsument)-systeem over het B(urger)-systeem te oordelen en vice versa zonder daarbij voorkomende gevallen strikt binnen hun eigen systeem te duiden.
Voorbeeld: IKB is binnen het C-systeem misschien niet verstandig gekozen want men introduceert het woord "bewust" bij de consument; waarmee je men het gevaar loopt dat de consument ook daadwerkelijk "bewust" gaat kiezen. Waarmee men terecht kunt komen in het grijsgedraaide "You can fool some of the people all of the time, and all of the people some of the time, but you can not fool all of the people all of the time"........ waarna consumenten zich als bewuste burgers gaan gedragen en overstappen op het B-systeem
Peter, wat bedoel je precies met je laatste zin? Ik kan het op 2 manieren interpreteren:
1) het heeft geen zin om het commerciele systeem vanuit een mensgericht perspectief te bekijken omdat de spelregels diametraal tegenover elkaar staan
2) wat Jan Robben en voor hem Rob Baan aan de orde stellen heeft geen zin
Ik ben niet zo negatief over 1, hoewel bedrijfseconomische wetten grote bedrijven wat dover maken voor het mensgerichte perspectief. Maar Oost-Indisch zijn ze in mijn ervaring nou ook weer niet. Ze zijn gevoelig voor hun maatschappelijke rol omdat ze wel degelijk schaamte kunnen voelen. Hoe commercieel hun motieven voor schaamte soms ook mogen zijn.
Wat Jan en Rob doen kan daar nou juist aan bijdragen en laten zien hoezeer we ons bedotten met Ik Kies Bewuste taarten die toch echt als gezond worden gepresenteerd terwijl een onschuldig Broccocresje er een bekeuring en publieke berisping voor krijgt.