Het pakte anders uit. Er blijkt heel nieuwe denkstof te ontstaan, waar flink wat werk in gaat zitten om het weer tussen de oren te krijgen. Ik denk dat de basis gelegd is voor een heel nieuw debat over de tegenstelling tussen al even gloednieuwe "pro's'' en "anti's" dat nog jaren gaat duren.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Jacques, in de WTO onderhandelingen werd Europa verweten aan productondersteuning te doen. Amerika blies hoog van de toren dat zij dat niet deden.
Europa heeft vervolgens ook de productondersteuning omgezet in het Amerikaanse systeem van rechtstreekse inkomensverliescompensatie, een mooi woord voor subsidie want dat klinkt niet lekker.
Omdat ook dit systeem niet uitnodigd om productie aan te passen aan vraag bleef men toch met overschotten zitten.
Onder druk van landen of organisaties kiest de halve wereld er dan toch maar weer voor om overschotten in andere gebieden te dumpen, dus heeft het beestje een andere naam, het bijt nog steeds.
Ik wil jullie even wijzen op een interessant artikel in de laatste uitgave van MO*-magazine: landbouw moet helemaal anders.
enkele citaten:
"Volgens het rapport verdubbelde in 24 Afrikaanse landen de oogst door het gebruik van organische productiemethoden. Raymond Auerbach, directeur van de Rainman Landcare Foundation in Zuid-Afrika: ‘De weerstand tegen organische landbouw wordt vooral gevoed door bedrijven die kunstmest en pesticiden leveren. Daarnaast wordt studenten in hun opleiding geleerd dat het gebruik van kunstmest, gif en genetisch gemanipuleerde zaden wetenschappelijke methodes zijn die voor vooruitgang staan.’"
"In Oeganda halen organische boeren met de export van hun producten een jaarlijkse omzet van 22 miljoen dollar. In Brazilië, met 190 miljoen mensen, komt 70 procent van het voedsel van de familielandbouw. Het ministerie van Landbouwontwikkeling werkt aan een systeem om die kleine boeren te steunen met financiering en markttoegang. En wat heel belangrijk is: de overheid koopt een deel van die productie op voor scholen en ziekenhuizen."
Het zuiden zorgt voor zichzelf. Het zuiden gaat van Brazilië over Oeganda naar China en India. Het heeft echt niet veel zin zich hier de kop over te breken.
verder dit nog
"De boer in de EU moet namelijk minimaal zijn kosten (ook die van zijn arbeid) kunnen dekken." Maar dat is dus niet de bedoeling. Europa wil nette-importeur van voedsel worden, geen exporteur meer zijn. Dat de UK vandaag zulk rake klappen krijgt door de crisis, daar is precies dit importbeleid niet vreemd aan dat pak rammel. Indirect. Liefde, respect, beleefdheid,... daar wil je ook geen netto-importeur van zijn.
Als ik je goed begrijp, Marc, vindt jij het tijd worden voor echte liberalisering. Inderdaad is het zo dat er (nog) geen absolute vrijhandel in agrarische producten bestaat. Wel stellen de invoerbeperkingen (importheffingen en quoteringen) steeds minder voor. In het kader van de WTO is er namelijk al decennia lang met succes onderhandeld over geleidelijke afbouw daarvan. De lichte vormen van marktbescherming die nu nog bestaan, weerhouden de grote inkoopcombinaties van de supermarktketens er niet van om de hele wereld af te grazen op zoek naar de gewenste producten tegen de laagste prijs. Mais uit de Midwest van de VS, lamsvlees uit Australië, rundvlees uit Argentinië, wijn uit Zuid Afrika en uien en sperciebonen uit Egypte winnen het wat betreft productiekosten ruimschoots van Europa met zijn veel duurdere grond, hogere milieueisen en ongunstiger klimaattypes. (Tropisch Afrika speelt hier geen rol want heeft alleen tropisch fruit in de aanbieding.) Daar kunnen Europese boeren niet tegenop. Er bestaat domweg geen level playing field in de landbouw omdat de condities voor de productie nergens gelijk zijn. Dus niet meer vrijhandel (liberalisering) maar marktbescherming moet het streven zijn als we de Europese boer bestaanszekerheid willen bieden. Hierbij moet per product het niveau van bescherming bekeken worden. Voor Europa geld: Een zodanige heffing op de prijzen van importen dat ze op een Europees niveau komen. De boer in de EU moet namelijk minimaal zijn kosten (ook die van zijn arbeid) kunnen dekken. Voor tropisch Afrikaanse landen met hun relatief hoge productiekosten geldt overigens hetzelfde. Ook zij zijn geen partij in de wereldhandel.
Marc, volstrekt met je oneens. Niet dat ik twijfel aan je observaties, nee dat niet, maar die dumping van bv. onze kippedelen die wij niet willen vreten, zoals ruggetjes, nekjes, vleugeltjes en 's winters ook nog de pootjes die dan niet op onze bb-que terecht komen, doen veel kwaad langs de westkust van Africa. Kernprobleem van de Afrikaanse landbouw is dat het oude systeem van "slash and burn" niet in staat is de enorme bevolkingsgroei bij te benen. Afrika staat jaarlijks helemaal in de fik om een beetje aan koolstof te komen. Het zal allemaal waar zijn dat "ze" niet deugen, maar dit is de kern van het probleem waarom de Afrikaanse landbouw niet kan leveren. Henk Breman werkt bijvoorbeeld aan wat geïntegreerd bodemvruchtbaarheidsbeheer wordt genoemd. Hij schrijft mij: "Waar de meesten zich druk maken op dat gebied om kunstmestgebruik te beperken of te voorkomen (vechten tegen de bierkaai), probeer ik de bodemkwaliteit te verbeteren om kunstmestgebruik zo efficiënt mogelijk te doen verlopen en rendabel te maken. Dat betekent tegelijkertijd, de verliezen naar het milieu te beperken. Onze methoden kunnen in een jaar of 4 leiden tot verdubbeling van de stikstof efficientie. Kortom hij werkt aan de kern van het Afrikaanse landbouwprobleem met high-tech fixes. Juist voor het laatste was ik naar Amsterdam gekomen om van de heer Rabbinge de nieuwste ontwikkelingen te vernemen. En natuurlijk om te horen wat ze waard zijn. In plaats daarvan kreeg ik een overwegend "foute" analyse van de huidige situatie.
Met het tweede deel van je analyse ben ik het nog meer oneens. De motor van de schaalvergroting is de bewust georganiseerde overproductie, and we love it.
In Thomas Frank’s boek “What’s the matter with Kansas. How conservatives won the heart of America” beschrijft hij de specifieke economische positie van de meeste boeren als volgt:
“Ironically, the farm is where Americans learned their first lessons in the pitfalls of laissez-faire economics a hundred years ago. Farming is a field uniquely unsuited to the freewheeling whirl of open market. There are millions of farmers and they are naturally disorganized: they can’t coordinate their plans one with another. Not only are they easily victimized by powerful middlemen (as they were by the railroads in the Populist’ day), but when they find themselves in a tough situation - when, say, the price they are gettin for wheat is low - farmers do not have the option of cutting back production, as every other industry does, Instead, each of those millions of farmers works harder, competes better, becomes more efficient, cranks out more of the commodity in question … and thus makes the glut even worse and pushes the prices still lower. This is called an ‘overproduction trap,” and it can only be overcome by a suspension of competition through government intervention. Such intervention is what the Populists and the farmers’ unions fought for decades to secure: it finally came with the New Deal, which brought price supports and acreage set-asides and loan guarantees.
For agribusiness, however, farm overproduction is the ideal situation. From their perspective, lower farm prices means higher profits and even greater power in the marketplace. Overproduction and all-out competition between farmers are thus to be encouraged by all available political means. While farmers are naturally disorganized, agribusiness moves in the opposite direction: like all industries, it seeks always to merge and acquire and choke off competition. And, also like other industries, it was finally permitted to do these things into the deregulatory climate of the Reagan-Clinton era.”
Zie verder mijn reactie op de onzinvan prof. Steven Brakman: http://kennisbron.hosting.rug.nl/wordpress/?p=95
Marc, volstrekt eens dat dumping zeker niet het enige element is. In Afrika lijkt de wil om een moderne maatschappij met een moderne economie te maken afwezig. Dat lijkt me een sociologisch vraagstuk dat wij nog eens een beetje verder bemoeilijken.