Dit jaar is dus de zeeduivel opnieuw aan de beurt. Een vis die wel 2 meter lang kan worden en op grote diepte op de zeebodem leeft. Het is een slechte zwemmer. Zijn naam dankt de zeeduivel, Lophius piscatorius, aan zijn monsterlijke kop. Met een soort hengel boven zijn bek lokt hij kleine visjes en ongewervelde dieren die hij vervolgens met zijn reuzenbek opslokt.
Eenmaal gevangen verwijderen vissers de buitenproportionele kop - die tweederde van de vis uit kan maken - om de zeer smakelijke staart met zijn stevige zoetig smakende vlees over te houden. Er is het hele jaar aanvoer van deze vis, die geen gevaar loopt van overbevissing. In het voorjaar komt de zeeduivel uit Britse wateren, in juni start de visserij in de Golf van Biskaje en in het najaar komt de zeeduivel uit de Noordzee. Er wordt niet gericht op zeeduivel gevist. Het dier is bijvangst - oplopend tot wel 30% - bij de visserij op tong en schol. In totaal werd in 2017 op de Belgische visveilingen 500 ton zeeduivelstaarten aangevoerd. Jaarlijks wordt er in het Noordoostelijk Atlantisch gebied 50.000 ton zeeduivel gevangen, vooral door Franse, Ierse en Spaanse vissers.
In tegenstelling tot wat je zou verwachten is de zeeduivel in België een onbekende vis. Maar 2% van de Belgische gezinnen kocht vorig jaar zeeduivel. En dat terwijl het een heerlijke en veelzijdige vis is. Nog belangrijker voor veel vistwijfelaars: de vis heeft geen graten, alleen een centraal staartbeen. Zeeduivel is een makkelijke vis om te bereiden, het stevige blanke visvlees laat veel verschillende bereidingswijzen toe. "Bakken, stoven of koken, met zeeduivel kan je alle kanten op. Omdat het visvlees stevig is, is zeeduivel de ideale kandidaat voor BBQ-spiesjes, stoofpotjes, curries, soepen en bouillabaisse," maakt VLAM de Belgen vast lekker. In Nederland kun je zeeduivel op vele markten kopen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Tip.
De zin en onzin over bijvangst in een uitzending van Keuringsdienst van Waarde op 8 februari, op internet alsnog te zien.
Dat de bijvangst in de supermarkt juist duurder is dan de reguliere vis, vind ik geen goed idee. Bij de afslag is deze vis juist veel goedkoper.
Heerlijke vis waar ik afgelopen kerst een krappe 20 eur/kg voor een schoongemaakte staart betaalde (goed te doen dus). Ik geef Wouter onmiddellijk gelijk dat eigenlijk iedere vis smaakt. Denk aan gebakken schol bijv. maar ook een poontje of schelvis is niet te versmaden om over de sardien nog maar te zwijgen.
In Nederland is (voorzover ik weet) zeeduivel bijvangst. De vissen worden af en toe aangevoerd en ik kan ze kopen, als er wat is, voor ongeveer 15 euro per kilo. Dat is inderdaad duur als je rekent hoeveel, hoe weinig, je er van eet.
Je moet jezelf wijs maken dat het uitzonderlijk exquis eten is, dan ben je er gelukkig mee.
Ik kreeg een bericht uit Zeeland over mul. Heel andere vis, uitzonderlijk lekker, de Zeeuwse geluksvogel betaalde voor een kilo nog geen drie euro.
Arme visser die de mul ving. Wat zou het mooi zijn als we voor zijn of haar werk kunnen betalen en niet in het bijzonder voor de vis die hij of zij vangt. De meeste zeevissen zijn zo geweldig dat ik het verschil in prijs niet begrijp. Ik ken niet eens een vis die ik niet blief.
Weer wat geleerd van Nick, Wouter, maar inmiddels is de benaming lotte als synoniem voor zeeduivel zo ingeburgerd, dat ik Nick gelijk in de oude topic geef, maar wijs op de levendigheid van taalontwikkeling.
Misschien kan Nick Trachet, of jij, de verschillen toelichten; ik vind ze zo snel niet.
Misschien dat lotte teveel mee fietst op het prijssucces van zeeduivel,
en dat hoort dan mogelijk niet.
Dat lotte/zeeduivel die Brusselse prijs-evolutie doormaakte, was me onbekend.
Zie ook de bijdrage op Foodlog van Nick Trachet op 23 augustus 2010.