Wereldwijd blijkt de houdbaarheidsvermelding consumenten in verwarring te brengen. De Duitse overheid wil overstappen op een 'consumptievervaldatum', de Fransen maakten een app tegen voedselverspilling, in de VS zou de omschrijving 'best if used by' veel verspilling kunnen voorkomen. Nederlands onderzoek suggereert zelfs dat het weglaten een aanzienlijke besparing zou opleveren.
Wereldwijd blijkt de houdbaarheidsvermelding consumenten in verwarring te brengen. De Duitse overheid wil overstappen op een 'consumptievervaldatum', de Fransen maakten een app tegen voedselverspilling, in de VS zou de omschrijving 'best if used by' veel verspilling kunnen voorkomen. Nederlands onderzoek suggereert zelfs dat het weglaten een aanzienlijke besparing zou opleveren.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Eindelijk. Goed initiatief van de Noren. De houdbaarheidsdatum en/of uiterste verkoopdatum wordt door veel burgers niet goed begrepen. De datum wordt als grens gezien tussen wat nog eetbaar is en dodelijk. Er wordt
veel goed spul om weggegooid.
Gekmakend is de datum soms ook. Op etenswaren die voor de eeuwigheid geconserveerd zijn (blikken vis en blikken bonen) en zelfs op conserveermiddelen zelf. Zout is een wereldberoemd conserveermiddel, maar onderop de strooibus staat een uiterste consumptiedatum.
Ik heb een bus met zout dat al twee jaar geleden, preciezer op 28 mei 2016, bedorven had moeten zijn. Jozo is nog nauwkeuriger. Onderop een strooibus staat niet alleen een datum waarop het zout niet goed meer is, 25 september 2012, maar ook de tijd: om twee minuten over half twee in de middag.
Zo had ik laatst een klein blikje tomatenpuree, je zou toch zeggen, ik had niet op de houdbaarheidsdatum gekeken, ik dacht..., bij het openmaken spoot het tegen het plafond aan. Echt erg last er weer af te krijgen.
Dan heeft het blik gelekt, Jan Peter van Doorn, of is er slordig geproduceerd. In een conservenfabriek in Marokko, waar sardines worden ingeblikt, zag ik hoe de hele dag door gecontroleerd werd of de naden van de blikjes goed sloten.
Er zijn ook zogenoemde halfconserven. Die moeten koel bewaard worden en dat kan niet eeuwig.
Voor iets spectaculairs raad ik een blik surstromming aan uit Zweden. Een blik met kleine Oostzeeharing met te weinig zout. De haring rijpt en rot in het blik dat er bol van gaat staan. Als je het binnenshuis open maakt kun je een jaar lang niet meer thuis wonen wegens het sap dat uit het blik tegen het plafond spoot en een mensonterende stank verspreidt. Krijg je de sappen in je haar dan vraagt je partner pardoes scheiding aan. Zweden vinden het lekker.
Bij ons in huis was het onlangs een blikje ananas (krijgertje in zo'n fruitmand voor sprekers, vermoed ik). Nog jaren houdbaar, maar het stond helemaal bol. Maar snel weggegooid en in een zak middenin in een halfvolle vuilniszak gedaan tegen de mogelijke explosie. Doorprikken geeft troep.
Inderdaad: of vuil geproduceerd (het was nog biologisch ook) of een productiefoutje.
In de zaadhandel is er iets vergelijkbaars: het kiempercentage. Er moet een minimumpercentage op het label staan, en voor de hoogte daarvan zijn voor sommige gewassen ook wettelijke vereisten. Maar het is levend spul, dus dat percentage loopt terug over de tijd. In sommige gewassen harder dan in andere, en ook nog eens afhankelijk van de bewaaromstandigheden. Om dat te ondervangen zetten wij er een "Last date of testing" op. En de kiemtest wordt dan ieder halfjaar herhaald. Dus binnen de zes maanden erna zit je goed, tenzij je het in de auto in de zon laat liggen of zo.