image

Technisch nieuws. Varkensvlees bevat minder vlees. De dieren krijgen minder dikke spieren. Dat blijkt een duidelijke trend. Niet sinds 1990, maar sinds december 2007. Als het zo snel zo duidelijk te meten is, is het dus echt. Er is wat loos en het ligt niet aan het weer.

Maar wat? AGD.NL schrijft:

De vleespercentages nemen licht af en duiken sinds week 51 van 2007 regelmatig onder de grens van 56,5 procent. Dat blijkt uit gegevens van het Productschap Vee en Vlees.

Ook de spierdiktes nemen af. Ze liggen nu op het niveau van 58 millimeter terwijl dat een jaar geleden nog 59 millimeter was. De spekdikte neemt toe. Deze ligt op het niveau van 16,10 tot 16,20 millimeter. Een jaar geleden lag het niveau rond de 16,00 à 16,10 millimeter. De slachtgewichten zijn nagenoeg gelijk, variërend van 91,4 tot 91,7 kilo.

Slachterijen bevestigen deze tendens, maar kunnen geen harde oorzaken aangeven. Wel wordt het vermoeden geuit dat de veranderde voersamenstelling als gevolg van de hoge grondstofprijzen een rol zou kunnen spelen.


Tot zover volstrekt logisch. Voer wordt duurder. De grondstofprijzen zijn tientallen procenten gestegen. Varkensvlees (en kip) worden wordt kiloknallend eerder goedkoper dan duurder. Met dank aan de supers.

Dat heeft geleid tot een bijzonder systeem. De super hoeft geen druk uit te oefenen. Alles gaat vanzelf. Leveranciers zorgen er vanzelf voor dat je vlees toch weer nog goedkoper kunt maken. Het weegt evenveel, maar er zit minder in. Niemand die het merkt. Je betaalt nog even veel - of bijzonder weinig, zo je wilt.

Echt da's heel bijzonder. De varkenshouder weet niet dat er iets gebeurt. De slachter ook niet. Het gebeurt vanzelf. De voerman doet het vuile werk, maar zwijgt en ontkent. Denken ze. Lees verder:

Woordvoerders uit de voersector ontkennen dat de voersamenstelling hierbij een rol zou spelen. "Wij sturen scherp op voederwaarde, grondstofeisen en eiwitinhoud", aldus Arno Oostkam van Cehave Landbouwbelang. Andere woordvoerders uit de voersector laten zich op dezelfde wijze uit.

De voerjongens krijgen op hun lazer. Misschien hebben ze het wel niet gedaan en is iemand anders zonder dat de super het vroeg gaan bezuinigen. Wie weet. Maar het blijft bijzonder. De super hoeft het niet eens te vragen. Een ander kruipt meteen door het stof en gaat misschien wel aan het belazeren. Omdat die weet dat hij sowieso kan barsten. Hij praat er niet eens meer over. Hij kan toch niet anders.

Weer zo'n gemiste kans om duidelijk te maken dat voedselproductie en de rol van de retail een wat grotere publieke aandacht verdienen.

Het is zo onterecht en zo oliedom dat er altijd naar die 'rotboer', 'smerige slachter', 'door de agromaffia gedreven rotminister' en gemene voerverkoper als zakkenvullers wordt gewezen. Zelfs binnen de productieketen. De super blijft uit zicht. Hij heeft het mooiste systeem om de opdracht te geven zonder traceerbaar te zijn. Willem Holleeder is er niks bij.

Wat wel waar is: de boer, slachter, minister en voerverkoper hebben om de een of andere reden niet het lef om hun mond open te doen. Ze buigen.
Dit artikel afdrukken