Maar waar is het. Ik hoorde het vorige week ook van een vleeskoeienboer. Koeien en kippen eten gras. Mensen niet. Laat koeien - of kippen - daarom nutteloos gras eten waar toch niks anders groeit. Dat is CO2 neutraal. Gooi het niet langer in de Kliko en maai het niet langer strak.
Wie is er nou knettergek? Hij of al die mensen die 'gewoon' doen?
Ik heb een zeis. En ik heb een buurman. Ik heb een grasveld. Mijn buurman ook. We maaien het gras. Hij zit op een Aziatische machine. Ik zeis. Als buurman klaar is met zijn gras gaat hij andere kleren aan doen. Strakke gladde kleren. Dan ziet hij er uit als een zeehond met een nogal opzichtig geslacht.In zijn strakke pak gaat hij een eind hardlopen,of, het hangt af van zijn luim, een eind fietsen. Niet ergens naar toe, niet om een pakje weg te brengen of bier te halen, hij fietst om het hijgen. Of hij loopt zich het spuug uit zijn mond. Om in conditie te blijven.Ik zeis met grote halen en zorgvuldig. Als er iets groeit op het veldje wat ik mooi vind zeis ik er rakelings langs en laat het staan. Klaver of een bloempje dat ik in de flora op moet zoeken. Mijn buurman biedt mij al jaren en elke zaterdag opnieuw aan om met zijn Aziatische lawaai op vier wielen en met een stuur, om daarmee ook mijn gras te doen. Het gaat sneller en dan is de grasmat vlak en glad Men vindt strak gras in het algemeen van meer beschaving getuigen en van rijkdom. Maar ik zeis liever. Vind het prettig om te doen en ik word er genoeg moe van dat ik er niet aan moet denken om na het maaien nog mijn piemel in een strak pak over de openbare weg vooruit te gaan rennen.
Maar ik wilde het over gras hebben. In Nederland wordt, meestal op zaterdag, door bijna drie miljoen mannen op, of achter drie miljoen Aziatische maaimachines, ongeveer 360 duizend hectare gras gemaaid. Niet om het gras, maar om het veld. Om de strakte van het gazon.
Wat er af komt wordt op een hoop te rotten gegooid of gaat in de Kliko om na veel omhaal uiteindelijk in de vuilverbranding te komen.
Hoe dom kun je zijn in weelde en als het vrede is.
Een geleerde in Wageningen heeft een paar jaar geleden geroepen dat je van gras kaas kunt maken buiten de koe om. Mij best. Het kan nog niet maar het kan kunnen.
En als het zonder koe kan, Wageningen, dan lukken eieren ook vast wel zonder kip.
Maar het moet voorlopig nog met een koe. En met een kip.
Gras kun je niet eten. Dat wil zeggen, een mens krijgt het niet kapot, het komt er ongebruikt weer uit als het geen ernstige verstopping geeft.
Maar ik heb kippen die niet alleen alles eten wat van het aanrecht valt als ik aan het koken ben, maar ook goed raad weten met af en toe een maaltje gras.
Ik maai dus voor mijn eigen eieren, niemand hoort het, geen geluidhinder, ik hoef me niet in conditie te rennen van de dokter en ik word rijk. Omdat ik geen brandstof kopen moet voor de maaimachine en de eieren gratis tot mij komen.
Mij is het een raadsel dat nog altijd bijna drie miljoen buurmannen, na het maaien en na het hardlopen en na het douchen allemaal gaan liggen jeremiëren over de dalende koersen van hun aandelen, terwijl ze, net als ik schatrijk hadden kunnen zijn. Met een grasveldje een zeis en een paar kippen. Of met een geit natuurlijk.
Bron: column Wouter Klootwijk, Vroege Vogels
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Alleen het geluid van het maaien met een zeis is al rustgevend. Maar als je 2000 m2 gras hebt (overigens zonde, want daar heb je niets aan, je kunt er beter een moestuin van maken), en in de hoogzomer 2 keer per week moet maaien, dan is de keuze tussen een zeis en een Japanner snel gemaakt...
800 vierkante meter midden in het dorp. in de aanpalende tuinen plastic vijvers, ligusterhegjes met gekleurde kiezels en lounge meublementen. electrische bladblazers, heggenscharen, boomtrimmers, waterpompen in vijvertjes, en buitenkeukens.
wouter, die vreemde snijboon (haricot vert coupé drôle) heeft wel gelijk. waanzin.
wij zijn er lang geleden al in geslaagd een paar gratis werknemers te vinden, die alles tegen kost en inwoning keurig bijhouden. grof onkruid word regelmatig gezeisd.. (overigens is een zeisblad een van de weinige gereedschappen dat nog grotendeels met hand worden gemaakt; de vraag is ook niet meer zo groot)
ik ondersteun de ideeen van wouter voor een deel; meer eetbare dieren in de gemeenschap (parken etc) is prima, maar als dat alleen leidt tot een verhoging van het knuffelgehalte voor dieren, dat al dubieus hoog is, heeft het geen zin.
beter:
neem dan vooral in de stad het vak ‘levende natuurkunde’ op in het lagere schoolprogramma en bezoek elke maand een boer, een slachterij een fruitteler enz. en laat de plaats van het beest in de voedselketen van de mens zien.
ps. jacobus, een uurtje maaien is best werken, ondanks rustgevend geluid...
Er bestaan zelfs schapenrassen die speciaal als grasmachine werden gehouden. Ik woon vlakbij het park van Laken (en het bijhorende kasteel). Daar hadden ze vroeger hun eigen kudde, enkel voor het maaien van het gras:
http://www.brusselnieuws.be/artikels/stadsleven/de-terugkeer-van-het-lakens-schaap
Maar wie zegt dat je het grasveld twee keer per week moet maaien? De schoonheidscommissie van het dorp? Wij maaien alleen het gedeelte waar we willen zitten en een paadje. De rest mag uitgroeien, nee, dan is het dus geen net gazonnetje meer, maar wel een prachtig speelparadijs voor vlinders en insecten, vogels en wat er al over de grond kruipt. Eéns per jaar maaien is dan wel genoeg. Met de zeis inderdaad.
Lizet,toen ik hier kwam wonen waren de tuintjes in de omgeving nog allemaal gevuld met afrikaantjes.Dat was toen gewoon zo.
Ik ben rond gaan fietsen of ik andere tuinen zag om ideeen op te doen voor onze eigen grond.Ja dus.Een tuin met constante bloei.Een enigzins in toom gehouden wildbloei.Naar ik meen gingen ze er 2 of 3 keer per jaar met de zeis overheen.
Achter het huis heb ik het toen nagebootst.Paden gemaakt met zo,n duw-rol- maaimachine.Ik weet de benaming van een dergelijke maaier niet.Ooit ook nog eens met de zeis van de buurman gemaaid.Het is een bepaalde slag.Netals met etsen,heb je ook een bepaalde handslag voor nodig.Oppassen voor je benen.Die zeis is vlijmscherp.
Nick,ik weet niet welk schapenras een buurman uit het dorp erop na hield[zijn landje grensde aan onze grond],maar moestuin lusten die schapen als de besten.
Op een gegeven moment kijk ik het keukenraam uit.Ik geloofde mijn ogen niet.
Schapen en een leeggevroten moestuin.
Ik deed het raam open.Onverstoorbaar,stoicijns keken ze naar me en begonnen te beehhhhen.
Het enige wat ik kon was in lachen uit barsten.Zo,n komisch gezicht,die koppen. Zich van geen kwaad bewust.
In die tijd hielp een oude man uit het dorp mij wel eens.Was mollenvanger geweest.
Jenevertje om elf uur en op 1 been kon je niet lopen volgens hem,dus twee.Dat werkte bij hem als een pot gember.Voor ik er om verdacht was,was de tuin van chaos naar een redelijk herstel terug gebracht.En zo zei hij:er kon nog opnieuw van alles ingepoot.
Jacobus,zo zie je maar.Een leven van moestuinierders gaat niet altijd over rozen.