Gisteren aanvaardde Adriaan Rijnsdorp het ambt van buitengewoon hoogleraar Duurzaam visserijbeheer aan Wageningen Universiteit. Hij deed behartenswaardige uitspraken:

1. Vangstquotering werkt niet, omdat de vis die niet aan land mag worden gebracht wel gevangen wordt en dus dood in zee wordt teruggegooid
2. In plaats van vangstquotering moeten er daarom visvangstvrije dagen komen
3. Niet alleen komen er steeds minder grote vissen (die we graag eten) en steeds meer kleine, de grote vissen worden ook kleiner

De laatste is opmerkelijk. Ik had er al eens van gehoord, maar schrok opnieuw. Grote vissen worden niet kleiner omdat wij ze steeds jonger opvissen, maar omdat ze niet meer groter groeien. Ze zijn nl. steeds kleiner volwassen. Dat zou betekenen dat vis zich evolutionair zo snel aanpast dat onze intensieve visvangst ervoor zorgt dat de bijv. kabeljauw steeds kleiner wordt. Deze evolutionaire verandering gaat mogelijk zelfs sneller dan het herstel van soorten.Als dat zo is, moet zelfs geconstateerd worden dat ze zich niet herstellen, maar muteren. Kleinere vissen zijn voor de visser minder interressant omdat ze minder waard zijn door hun mindere netto visvleesproductie.

Zo verliezen we onze meest duurzame bron van eten - vis is zeer voedzaam en groeit vanzelf. We spelen dus op een domme manier voor God, want we laten we het aan Darwin over. De laatste kon vast niet geloven dat zijn evolutie zich kan voltrekken als een natuurlijke revolutie.

Lees hier een omvangrijker samenvatting van Rijnsdorp's rede.
Dit artikel afdrukken