Een winkelmevrouw dacht dat hij Global-messen aanbeval terwijl hij ze afviel. Hiernaast een foto van een mes dat hij misschien wel zou kopen voor persoonlijk gebruik. Een zgn. Molenmes (niet roestvrij!) - in koksmes-uitvoering - van Herder uit Solingen, de beroemde fabrikant van menig oma's aardappelschilmesje.
![image](/images/uploads/messenWouterKl.jpg)
![image](/images/uploads/wk_koksmes-en-groentemes-10-jaar-oud.jpg)
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Neen, dit wordt weer "heb je de mijne gezien!".
Daar bestaan heeldere websites over (zoals http://www.britishblades.com/home/index.php )
Ik wil er wel aan toevoegen dat Spanje een prachtig land is om zeer goede (merkloze) messen te kopen en dat ik verder de gelukkige eigenaar ben van enkele molenmesjes, waarvan ik liefst de ouderwetse roestende versie gebruik (veel sneller scherp te wetten). Overal te koop, maar dan weer slecht bestand tegen de vaatwasser.
Nou Nick, ik wil wel eens zien wie hier een 'm'as tu vu?' is, in zowel stoere als nuffige zin. Dat wordt een lastige, want nu is het helemaal niet meer onbevangen ...
Maar ik wil ook weten van wie ze hebben leren snijden en hoe dat moet volgens de verzamelde culi's en stille lezers hier. Er wordt net gedaan of het hogere wiskunde voor louter ingewijden is.
Op een foto van 'onze' favo-mesjes moet je even wachten. Maar leren snijden heb ik gewoon van mijn moeder, die beslist geen keukenprinses was, en verder uit een boekje met plaatjes. Het echte snijwerk hier in huis doet mijn fijnmotorisch veel handiger echtgenoot. Die vindt dat namelijk leuk, een kunst.
Ik ga met Lizet’s en Kloot’s liefde voor Herdertjes en Molentjes uit Solingen mee.
Voor- en nadelen de Herdermesjes met houten heft:
de carbon steel (roeststaal) hebben volgende nadelen:
- minder geschikt voor kinderen; pijnlijker wond
- blad flexibeler; moet je mee om leren gaan
- onhygiënisch, wat ook goed op de foto van Kloot te zien is (zeer heet afwassen of in de afwasmachine, maar dan vreet het hout snel weg en ligt het blad los in het heft met allerlei bacteriën er tussen, zoals boven...)
voordelen:
- zeer geschikt voor vuiler werk (schillen, groente, tuin etc.)
- goedkoop
- ideaal vilmesje voor klein wild
Voor ‘fijnere’ keukengebruik heb ik deze als alternatief.
nadelen:
- duur
- moeilijker te slijpen
voordelen:
- stevig blad; ook vlijmscherp met aanzetstaal; correctie met electr. keukenslijper
- duurzaam; lange levensduur
- hygiënischer
Ik denk dat de normale koksmessen geen toelichting behoren. Uitbeenmes vraagt zeker om oefening. Handbescherming als je denkt dat nodig te hebben: hier en hier
Zoönosen: werk je bv met varkensvlees, en komt er vleesvocht in een snijwond, dan onmiddellijk ontsmetten. Uitkijken met pleisters: houden snijwonden vochtig waardoor het infectieprobleem eerder groter wordt.
Resumé
Leuk om over messen te kletsen, maar misschien is het niet verkeerd in relatie daartoe een aantal regels voor veiligheid en zeker hygiëne op te stellen. Varkensvlees en dan kip snijden (b.v. voor fondue) en dan tomaten voor in de salade: dat kan natuurlijk niet. Zeker vlees dat rauw gegeten wordt (filet american) vraag om zeer strakke regels.
Nick !
Voor de Brusselaars is er speciaal een plein in Knokke voor hen "Place m’as tu vu?" genoemd. Heette vroeger het Albertplein....
Dick, wetten is een geduldig werkje. (Geleerd op FAO workshops, fish technology)
Ik gebruik een vlakke carborundumsteen (2 korrels) die wordt eerst nat gemaakt (duurt zo'n kwartiertje) in een emmer, dan onder druppelend water gebruikt. Om het te leren kun je met een alcoholstift het scherp van het mes kleuren. Door het mes op de juiste manier tegen de steen te slijpen (50 halen aan beide kanten?), schuur je alle kleur eraf. Dat toont je hoe de hoek tov de steen moet zijn en waar je vergeten bent te slijpen. Zorg ervoor dat je echt haaks op de steen blijft (dus niet "maaien") Een convex slijppatroon is minder scherp maar duurt veel langer. een concave 'bloedsnee', moet continu weer gezet worden. dat is voor slagers en zo...
Ik heb ook een coticulesteen (http://nl.ardennes-coticule.com/index.asp?id=379), traditionele slijpteen uit de Ardennen. Wonderlijke wetsteen!
Herhaal op de fijnere kant van de steen. Op den duur komt er een braam aan de snede. Plots voelt het alsof de snee nog stomper is dan voor je begon (eigenlijk is het fijn gescherpte staal op zichzelf omgeplooid)Je kunt die rand aan je vingernagel laten hangen. Dat is het moment om het aanzetstaal boven te halen en die braam te slijten en te rechten (honderd keer aan beide zijden?). Afwerken (voor de ware freaks) kan met wat tandpasta op een gespannen leren riem. Dan glimt-ie weer ook!
Bij gebruik: Nooit het mes tegen een hard vlak duwen. "Je moet vlees leren snijden, niet kapot duwen" zei mijn vader. Een ajuin, gesnipperd met een scherp mes, doet de ogen niet tranen. Je snijdt veel vaker en dieper in je klauwen, maar de wonde van een scherp mes geneest beter dan de wonde van een stomp of rafelig mes.