Jammer want het basisanalyses zijn OK en zeer terecht. Ze vergeten dat de linkse intellectueel en 'journalist' met dromen over een betere wereld de Rode Khmer liet moorden en het Cubaanse communisme heilig verklaarde. Fresco schrijft: "De publieke mening wordt [...] daarbij maar al te vaak gemanipuleerd door een eenzijdige voorstelling van zaken, halve waarheden en suggestief taalgebruik. [...] Felle kritiek leveren is een bewijs van ethisch handelen geworden, ongeacht de kwaliteit van de argumenten. [...] Zeer weinig intellectuelen en journalisten blijken bereid [hun] kritiek zelf aan kritiek te onderwerpen." Dat slag journalisten en critici zwijgt en brengt geen nuance meer aan omdat het publiek dat niet zou begrijpen. "Zo", zegt Fresco tot slot, "is een nieuw tirannie ontstaan, die van de onweersproken kritische klasse."
Yep, zo is het. Wat mij betreft erger nog zelfs dan Fresco het benoemt. Het is beangstigend dat
Wat mij boeit is die kritiek van de kritiek. Wordt die nog begrepen of blijft'ie hangen in het bestaande zonder heldere toekomstblik? Al was het maar een foute, maar wel eentje of een stel waarover onbevangen gesproken zou kunnen worden.
We raken van de weg omdat we tech en echt eten niet meer aan het publiek durven verkopen. Noch de tegenstanders die beter weten, noch de 'eetindustrie' en de wetenschappers waartegen ze schoppen branden zich eraan.
Daar zit het werkelijke probleem waar Fresco als een beta net te hooghartig overheen stapt en waar Pollan als een alfa liever vlucht in de communicatieve romantiek van het kleine kneuteren.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Vorig jaar is er een prachtig artikel geschreven door Marcel Hulspas: "Wees erg bang". Daarin legt hij aan de hand van voorbeelden uit dat niemand op een genuanceerd afgewogen verhaal zit te wachten, dat haalt de krant, de tv, het internet niet. Of het nu om Peak Oil, zure regen, of varkensgriep gaat, het verhaal moet op zijn minst een kwart van de wereldbevolking bedreigen, anders laten we het links liggen.
Alle partijen gebruiken deze methode: wetenschappers (de vele pandemieën die Ab Osterhaus al over ons uitgestort heeft), overheden, en milieu-organisaties. Zonder rampen, of liever nog "tsunamis", lijkt een verhaal het niet meer te redden.
Het vervelende is dat mensen als Gore en Pollan onderwerpen aansnijden die heel erg de moeite waard zijn, maar door hun overdrijving geven ze tegenstanders wapens in handen om hun verhaal te ontkrachten, zoals Louise Fresco terecht en kundig doet met het verhaal van Pollan.
http://www.depers.nl/wetenschap/222636/Wees-erg-bang.html
Dacht al dat je dit stukje zou plaatsen. Is mij uit het hart gegrepen. Alleen met demagogie bereik je een groot publiek en kun je iets veranderen. In het geval van zorg om klimaat en voedselproductie niet verkeerd hoor maar in het geval van GM voedsel bv weer wel.
De critici worden wel becritiseerd maar het zijn de hardste schreeuwers, of vooral beroemdheden, die de aandacht krijgen. Dat is het probleem.
Ik ben het dan ook niet eens met Jopie die stelt dat wetenschappers ook meedoen. Juist niet! Probleem is dat de meeste wetenschappers juist anti demagogen zijn, weten dat de waarheid complex is en nooit de gesimplificeerde samenvattingen willen geven die goed doordringen. Daarom komen ze weinig in beeld, of zie je altijd dezelfde koppen. De monocultuur van Osterhaus is een goed voorbeeld, er zijn echt wel meer mensen in NL die verstand van virussen hebben!
Zeer goed en scherp stukje van deze dame.
Maar… ik begrijp je hint niet naar Paul Rosenmuller in je topic, de huidige hypocriete bevlogen IKON journalist en dweper met de totalitaire regimes van Mao en Castro, die (Rosenmuller dus) voor PolPot collecteerde, en een persoonlijke dankbrief kreeg van de massamoordenaar voor zijn politieke steun aan het uitmoorden van ‘kapitalistiese intelektuwelen’ in the killing fields (2 miljoen onschuldigen). Paul collecteerde overigens toen het drama al wereldwijd bekend was. Maar ja… Harry Mullisch dweept anno 2009 nog met het opsluiten van onschuldigen in Cuba.
Tenzij….
...je een link wilt maken naar de morbide, autarkische agrarische landbouw(voedselvoorziening)politiek van PolPot, waar links Nederland net zo in stonk als nu in Al Gore. Maar dat moet je dan voor de jonge bloggers dat duidelijker uitleggen, want die leren dat niet meer op school.
Jopie, het is een oeroude sociologische wet: je bent pas een groep als je een vijand hebt waar tegen je je moet verzetten. Angst voor X maakt vrienden van degenen die er bang voor zijn.
Ik probeerde het stukje van Fresco een lift te geven. In de staart van het mijne. Pollan - ik betoogde het hier eerder omstandig - analyseert macht en zingeving rond eten. Fresco analyseert techniek en, jawel, zingeving rond eten. Er komt geen gesprek over hun posities heen op gang. Ik gruwel van het geitenwollensokkerige 'verbinden' dat tegenwoordig in de mode is en vooral een aanduiding is dat we dingen die gezegd moeten worden maar even laten. Maar ik gruwel ook van de polarisaties die niet tot een gedachtenwisseling over de verschillen leiden. Communicatief zijn ze zinvol door de spanning en helderheid die ze opbouwen. Spanning zorgt voor flow, de motor voor vooruitgang. Maar leidt die spanning niet tot een gesprek waarin keuzen zichtbaar worden - het kenmerk van beschaving - dan is het slechts vermaak voor wie er lol in vindt.
Fresco doet wel een beetje aan bashing. Ze gebruikt een paar ongemakkelijke details om een hele film te ontkrachten. Zwartmakerij is dat. Pollan heeft een paar mantra's die activistisch en onwaar zijn. Dat is natuurlijk vergelijkbaar met Al Gores' ongemakkelijke verhouding met de waarheid, maar ook in diens film werden ook redelijke punten verkondigd, naar men zegt.
"oprechte zorgen over de voedselindustrie [verpakt in] een stamppot van overdrijving en onzorgvuldigheid, met meer dan een vleugje demagogie."
Het sprekende voorbeeld daarvanzou moeten zijn dat de introductie van de aardappel in Europa toch ook een grote verandering in ons eten is geweest en dat dat in strijd is met de bewering dat ons voedsel de laatste 50 jaar meer veranderd is dan de 10.000 jaar ervoor. Fresco geeft geen complete weerlegging ervan, maar noemt het toch "gebaseerd op drijfzand".
Onderzoek die uitspraak nu eens echt en begin met de basis: wat zijn relevante veranderingen in menselijk voedsel? Het raffineren van eten waar zo veel met de vinger naar wordt gewezen, lijkt Pollan waarschijnlijk relevant. Dat is iets van de laatste eeuw. Hetzelfde geldt voor allerlei hygiëne-maatregelen. Maar misschien is de introductievan het brood (Waar is Loren Cordain) wel belangrijker. Fresco geeft geen goede analyse.