Ik had het erover met een Franse vriendin die het een schandaal vindt dat zoiets mag. Nonsens, zei ik, het is een natuurlijk product en mensen willen nou eenmaal hele stukken die op die manier tenminste iets opbrengen. Toen ik dat zei, kwam er een nieuw verhaal op tafel: 'La remballe', het herverpakken van vlees omdat het tegen of over de uiterste verkoopdatum is gegaan.
Ik kreeg een linkje naar een filmpje van een team met een geheime camera toegestuurd (zie hieronder). Ze laten zien hoe in een Franse super vlees wordt herverpakt en hoe de Algemene Inspectiedienst om de tuin wordt geleid. In het labo wordt aangetoond dat er inderdaad herverpakt en bacteriologisch niet meer helemaal fris vlees in de winkels ligt. Val je er meteen van om? Nee. Er is hooguit een gevaar voor zwakkere en oude mensen.
Helaas is het filmpje Franstalig zodat voornamelijk onze Vlaamse kunnen 'griezelen'. Het is ook even schrikken. De straf op 'remballeren' - herverpakken - is 14 jaar gevangenis straf. Niet mals dus. De slager verdedigt zich met een beroep op druk van de baas: er moeten marges worden gemaakt en dus gooi je geen geld weg.
Lizet Kruyff maakt vanmorgen de redactie opmerkzaam op een stukje in de Londense Times, waarin het gaat over duurzaamheid. We maken ons druk over eetkilometers, koeienscheten, de introductie van elektrische auto's en eiwitvervangers, maar niet over iets dat meteen een volle derde (!!) van onze onduurzame consumptie scheelt: onze hufterige weggooierij.
Als we net als vleeslijm - niks 'weer een additief', het is een slimme technologische toepassing van een natuurlijk middel - die 'remballe' nou eens zouden toestaan? Met een waarschuwing: alleen voor gezonde duurzame mensen. Dat zal ons misschien leren.
NB: bij mij blijft iets knagen bij het zien van dat filmpje - de etikettenfraude wordt wel heel openlijk uitgelegd door een supermarktmedewerkster. Zouden de super daarginder al veel verder zijn dan Puur & Eerlijke duurzaamheid?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Laat Wouter dit niet lezen en zeker het filmpje niet bekijken. Er is natuurlijk ook een andere oplossing, waarbij je het probleem van het herverpakken kunt voorkomen, gewoon een kleinere vitrine en een kwart van de hoeveelheid in de vitrine. Dat zal voor de supermarktbranche wel onoverkomelijk zijn, want er moet vaker verpakt en schoongemaakt worden.
Een medewerker van Dumeco heeft me een vergelijkbaar verhaal verteld, waarbij een partij verse ham(lappen?) door een grootwinkel bedrijf werd geweigerd omdat het vlees te grauw was (vers en weinig sulfiet). Na wat omzwervingen kwam het vlees terug, werd met wat sulfiet weer opgekleurd en in volle tevredenheid door dezelfde winkel geaccepteerd.
Ik krijg achterlangs op m'n kop van andere Wouter. Klootwijk zegt terecht: je haalt twee dingen door elkaar waardoor het voor de gewone mens, die niet op de hoogte is van van alles en nog wat, slecht te vatten is.
Het aan elkaar plakken van stukjes vlees is niet erg (de lijm is puur natuur) maar wordt uitsluitend toegepast uit marketingoverwegingen: een groot stuk brengt per kilo meer op dat kleine stukjes.
Het weggooien van eetwaren heeft er niets mee te maken.
Ik ben zo blij met kleine stukjes. Ik plak ze zelf aaneen: mijn gedroomde gehaktbal. Half geld voor heel goed vlees.
Ik snap je enthousiasme voor plakkerij wel: voor het product vlees kan de producent, de boer, meer krijgen dan hij nu krijgt. Vlees en kip (en vis en groente en fruit) worden slecht betaald. Maar van het plakken van kleine stukjes tot een nieuwe biefstuk of een hamlap wordt de veehouder niet wijzer. Daar verdienen de vleeswarenindustrie, de bejaardenhuiscatering en de retail aan. En wij consumenten betalen aldus voor gehakt het dubbele omdat het op een plak lijkt.
Van Wouter's bal wordt de boer helaas ook niet blij. Tijd voor een actie van de Partij van de Dieren: een kwartje per kilo plakvlees terug naar het varken.
Heer hoofdredacteur, wil je dan tenminste, als je mijn persoonlijke email aan jou publiek maakt mijn driftige tikfouten er uit halen...
Excuus! Nu eerst de zeebrasem in zoutkorst.
De zeebrasem was het helemaal (morgen meer). Ik pleegde mijn edit.