In de zomer van 2009 woedde hier een lang debat naar aanleiding van een stuk van filosoof Ger Groot in Trouw over stierenvechten. Daar is alles wel gezegd over de tegen-gevoelens van Nederlandstaligen. Deze zomer lijkt er opmerkelijk nieuws te komen vanuit de zuidelijke streken van Europa zelf. Het regionale parlement van Catalunya, zeg maar het Noord-Oosten van Spanje met culturele wereldstad Barcelona als hoofdstad, heeft besloten het stierenvechten te verbieden.
Dat lijkt winst voor de dierenbeweging. Als de Spanjaarden het zelf doen, dan slaat kennelijk 'de cultuur' om. In ons deel van Europa zie je de tegenstanders van het eten van vlees zich al in de handen wrijven. Zij maken zelfs de link tussen de wreedheid van het stieren doden in de arena met doden in het algemeen, zelfs al is het zorgvuldig.
Het lijkt toch anders te zitten. Catalanen verhouden zich tot Castillanen, die andere Spaanse 'bloedgroep', zoals Ieren en Schotten tot Engelsen of Friezen en Limburgers tot de rest van Nederland. De Castillanen zitten in Madrid en regeren het land, maar de Catalanen hebben net als Friezen en Limburgers hun eigen trots en eigen gevoelens bij wat het centrale gezag vermag.
In het zuiden van Frankrijk wordt ook nog altijd met stieren gevochten. De vraag werd dan ook meteen gesteld: 'als we dat in Frankrijk nou ook eens meteen deden?' In dagblad Midi-Libre stond donderdag een heldere analyse, inclusief de commentaren van voor- en tegenstanders. De voorstanders wezen zoals gebruikelijk op hun culturele identiteit die moet kunnen in een tolerante samenleving.
De analyse is ontnuchterend. De Catalanen vinden stierenvechten een Castillaans feestje en zien het daarom liever verdwijnen. De arena's in Barcelona komen amper tot een kwart vol. Niet omdat de Barcelonezen tegen de corrida zijn, maar omdat ze het niet bij hun identiteit vinden passen. Daarom dus weg ermee.
Niettemin schrijft redacteur Eric Delhaye van Midi-Libre: "Er zit veel politiek achter het besluit. De situatie van de verschillende Spaanse en Franse gebieden waar met stieren wordt gevochten is dan ook onvergelijkbaar. Niettemin is de corrida meer dan ooit een anachronisme in onze Westerse samenleving die het leven graag roze ziet en uniformeert." De dood moet uit zicht. Ook de cleane, de snelle en ongemerkte. Of moet je zeggen 'mooie', of 'diervriendelijke'?
Dat laatste woord kunnen we niet meer denken zonder kortsluiting in ons uniformerende hoofd. Zouden we daarom ook nog steeds een probleem hebben met de pil van Drion (u-weet-wel, die voor een mensvriendelijke zelfgekozen dood zoals die waar Hugo Claus voor koos) die een eind kan maken aan massa's verborgen ouderenleed in onze bejaardenhuizen?
In Barcelona eten ze graag vlees.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Nu ik weer een beetje bij Internet kan, zie ik na het schrijven van dit stukje het bericht van Trouw over het besluit van het Catalaanse parlement. Het accent ligt omgedraaid in vergelijking met het stuk in de Zuid-Franse Midi-Libre (een soort GPD-krant): maar 1 zinnetje over de politiek achter het besluit. Verder een verhitte - en voorspelbare - discussie.
Stierenvechten is wreed en hoort bij een cultureel die zich kan vernieuwen maar vasthoudt aan zijn verleden zonder naar voren te kijken. PUNT wat mij betreft achter die discussie.
We moeten het hebben over de kortsluiting.
Poeh, als ik geen ganzenlever mag eten, dan mogen zij niet stierenvechten ;-).
Poeh, en als ik duuv'n niet meer de kop af mag trekken, dan doe ik het illegaal.
In portugal nog niet veel discussie over de stieren. De plaatselijke held van ons dorpje, tevens de restauranthouder, is 'forcado'; degene die acrobatisch op de kop van de stier moet springen ter afsluiting van het gevecht. Hij was weer eens behoorlijk gewond geraakt toen dat mis ging. Hij kon nog wegstrompelen, terwijl het publiek hem weghoonde. Op de vraag of hij wel eens bang is: "voor de stier heb ik veel respect, bang ben ik voor het publiek".
Maar goed, kortsluiting. Ik vermoed dat het niet alleen de dood is die we niet willen. In de andere draad vraag ik me af wat de topigs website losmaakt bij mensen als jorien. Een dier wordt bij topigs neergezet als een product met specificaties. Is dat niet eigenlijk, ook voor vleeseters, al onaanvaardbaar?
Deze discussie werd hier al eerder gevoerd. Dit 'Middeleeuwse' mensenvertier gaat ten koste van de waardigheid van een dier. De dood hoeft helemaal niet uit zicht, maar dit heeft weinig met een schone dood te maken. Het is macho gedoe ooit door Ernest Hemingway bezongen en sedertdien stevig verankerd in de moderne tijd.