Een jongen met fel gekleurd vestje moet het verkeer regelen. Tussen de plassen door rijden auto’s af en aan. Opa’s, oma’s, vaders, moeders en vooral massa’s kinderen stappen uit en trekken bontgekleurde kaplaarzen aan. Gewapend met grote tassen van DIRK, BAS, C1000 trekken ze in hordes de boomgaard in, plukkend en rapend. Het is vandaag Nationale Appelplukdag, waarvoor de boerenpromotors van Nederland Bloeitde lollige titel ‘Je kunt de boom in’ bij hebben verzonnen. Ik tel op de site 46 bedrijven door heel Nederland die er aan meedoen.

Druk
Ik was vanmiddag op de Olmenhorst in Lisserbroek, waar ik heel even Florian de Clercq sprak. Van de week werd ‘Held van de Smaak' van de provincie Noord-Holland. Florian is druk, want het is er druk. Het is ook onbeschrijfelijk hoeveel gezinnen door de boomgaard dwalen om zelf appels te plukken. De Olmenhorst is een biologische fruitkwekerij van achttien hectare groot, met daarnaast heel veel nevenactiviteiten, waaronder een grote boerderijwinkel. Florian glimlacht eens als ik hem vragend aan kijk. “Ik ben inderdaad fruitkweker, maar ik heb eigenlijk een vrijetijdsbedrijf. De mensen komen deze maanden steevast in het weekend uit de randstad gereden, maar ook van verder weg.” Aan het project ‘Adopteer een boom’ kan hij zien waar ze dan vandaan komen. “Dan zie je dus dat iemand uit Culemborg een boom schenkt aan een buur”, vertelt hij, smakelijk happend aan een Elstar appel. Ik bedank, wat ik zit nog een jaar met een beugel in mijn mond. Jammer, vindt hij, want appels smaken toch het beste vers van de boom met schil en al en de vitamines zitten onder de schil. Ik ben het met hem eens, maar ik heb een doel te bereiken. Geen probleem
Het gaat er wel een beetje ruw aan toe, bij de zelfpluk. Ondanks de duidelijke instructie breekt er nog wel eens een tak af en vallen er veel appels op de grond. Florian vindt dat geen probleem. “Dat is verrekend in de prijs”, legt hij uit. Maar hij is natuurlijk niet gek. Langs de meeste percelen hangen rood-witte linten. Daar laat hij zijn bezoekers niet los.
Aan het eind van de boomgaard komt iedereen met zijn tasje aan lopen. Dan is het wegen en afrekenen. € 1,30 per kilo. Ik sta er een beetje van te kijken hoeveel mensen meeslepen, want plukken is leuk en maakt begerig. Niet alle appels zullen de maag bereiken. De kinderen hebben het helemaal naar hun zin. Vrolijk smakkend aan een appel zitten ze op een ingezakte tractor te sturen. Mooie, eenvoudige vrijetijdsbesteding dus. Ondanks dat ik een hekel heb aan mensenmassa’s word ik hier een beetje vrolijk van. Er zijn toch heel veel mensen die vast van plan zijn hun kinderen gezond te leren eten. Niet overal staat de frituurpan standaard op het aanrecht.
Dit artikel afdrukken