Schuimwijn
Het moeten de Britten zijn geweest die het plezier van schuimende dranken ontdekten. Zij begonnen bier te maken met een 'tweede gisting” in hermetisch gesloten flessen. In eenzelfde elan vonden zij (en niet de Fransen) de schuimwijn uit.
Het moeten de Britten zijn geweest die het plezier van schuimende dranken ontdektenIn een brouwerij wordt veel CO2 geproduceerd. Het commerciële vernuft vond daar dan toch nog een gebruik voor. Het waren in de eerste plaats de brouwers die frisdranken ‘met prik' gingen verkopen. Ze spoten de flessen in met het gas onder hoge druk en een marketing-trucje was geboren: water met toegevoegde waarde, desnoods met een kleurtje en een smaakje. Die techniek, het carboniseren, werd bedacht door de Britse theoloog Joseph Priestley in 1767.
De vraag werd steeds groter. Niet alleen flessenbier, ook het bier aan de tap moest meer 'prik' krijgen. Dus ging men bier onder druk van koolzuur schenken met de hulp van flessen 'acide', zoals de cafébazen nog zeggen. Zo niet moet je het bier met de hand pompen, zoals de Britten hun platte ale. Kortom, het koolzuur uit gistingsbedrijven is niet meer voldoende. Dan zijn er nog verpakkingen onder beschermende atmosfeer, drijfgas in spuitbussen, lastechnieken, brandbestrijding enz., enz.
'Vers' koolzuurgas
Je kunt koolzuurgas gewoon uit de lucht halen, maar dat vraagt veel energie (lees: geld), dus maakt de industrie liever 'vers' koolzuurgas. Ik vond op het net specificaties voor machines die verse koolzuur maken en op die manier nog vrolijk CO2 toevoegen aan de klimaatramp. Zo zijn er (je vindt ze te koop op Amazon) die gewoon gas verbranden voor de leut, of installaties die kalk laten reageren met zuur. Ook kalksteen is fossiele koolstof. Sinds ik dit weet, kijk ik toch met andere ogen naar de SodaStream in de keuken!
Wat te doen? Verbieden om verse CO2 te maken. Bier uit flesjes drinken en niet meer van de tap. Sodadrankjes en voedsel onder 'beschermende' gasverpakking mijden.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Het is niet de gebruikte massa CO2 waar het hier om gaat, maar wel de manier waarop het wordt gwonnen. Er is meer dan genoeg CO2 uit organische en industriële processen voorhanden. De carbonisatie is uitgevonden om de CO2 uit gisting te valoriseren, een bijproduct. Grote brouwerijen doen dat nog steeds voor zover er vergist wordt in gesloten tanks (de meerderheid). Ik kan me voorstellen dat microbrouwerijen niet de moeite doen. Maar ook andere processen vormen veel CO2, denk aan bakkerijen, tot en met compostbedrijven.
Je kan het ook gewoon uit de lucht halen.
Maar CO2 maken uit kalk of fossiele brandstoffen voor de leut, dat vind ik er toch wat over.
Niet de prik, maar het blikje of (extra dikke) fles, transport en afvalverwerking zijn de CO2 vervuilers waarbij de prik in het niet valt.
Gottegot, waar je al niet een ‘probleem’ van kunt maken.
We hebben er al genoeg zou ik denken en oplossingen zijn nergens in zicht.
Dank voor het artikel Nick.
Gebakken lucht komt in mij op. In de zin van: hoe de bubbels in drankjes terecht gekomen zijn.
Menig maal schud ik eerst subtiel een suikerachtige gekleurde instantie alvorens ik hem open. Zodoende komt al dat gebruis niet in mijn maag terecht met alle gevolgen van dien.
#1 Het is vooral relevant omdat het zinloze uitstoot is. Andere CO2 uitstoot levert vaak nog wat op, dit gewoon echt niet, nou ja een stukje smaakbeleving that's all.
0.005% , dat klinkt als een significante hoeveelheid. ;)