1 min
Later thuis, 750 kilometers verderop, tref ik in de koelkast twee kippen van "Top Budget' (een Euroshopper-achtig merk) voor € 3,20 de kilo. Pac Jaune, heette dat. Gelige kippen. Of mislukte, gedeclasseerde maiskippen, of het waren gedeclasseerde Label Rouge 'poulets jaunes' (een van de drie varianten van deze iets luxere Franse Volwaardkip).
Ik zou het bijna 'cool' willen noemen. Kwaliteitskip in de aanbieding.
2. Wie waarom het in Nederland niet gebeurt?
3. Wie waarom het wel of juist niet wenselijk is?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
_002_480_289_84_s_c1.jpg)
Graag even op de site van Label Rouge kijken dan weet je weer hoe het ook weer zat. www.synalaf.com. Label Rouge kippen kunnen moeilijk aan een automatische slachtlijn worden opgedeeld omdat de dieren nogal heterogeen van gewicht en grootte zijn. Bij een buitenkip is dat nu eenmaal zo. Bepaalde slachterijen hebben een zodanig aanbod dat de karkassen op gewicht/grootte kunnen worden geselecteerd, maar anders wordt het opdelen bij de LR kippen handmatig verricht. Daardoor is er enerzijds een lager aanbod en op de tweede plaats is het opgedeelde product fors duurder.
Deze is voor Wouter van der Land. Neem van mij aan dat ik nogal wat bindingen heb met Frankrijk en zijn inwoners. Inderdaad ben ik meer dan eens onaangenaam verrast wanneer ik thuis bij mensen werd uitgenodigd om te eten. Wat echter niet wegneemt dat de gemiddelde Fransman/vrouw dichter bij de voedselproductie staat als de gemiddelde noorderling. Weet veel over de producten en wat ermee te doen. Kippen worden traditioneel heel klaargemaakt (stoven, grillen of sudderen)om de simpele reden dat zo'n beest beter smaakt als ontdaan van alles wat naar vet zweemt of obstakels bevat zoals daar zijn vellen en botten. Zeker een LR behoeft geen vijf- of meerkleurige marinades of enge sauzen. Die smaakt zo al goed....
Daar is een - overigens geheel apocriefe - sociologische verklaring voor: eens in de maand eten ze de gehele zondagmiddag nog bij pa & ma, cq. grootpa en -ma. Daar krijgen ze echt te eten, en dat schijnt nog een voorbeeld te zijn. Kip speelt daarin niet zelden een rol, maar is nou eenmaal een vd makkelijkst klaar te maken hele dieren. Iedere kluns met een combimagnetron met spit kan het.
Ze hebben dus, vlgs die apocriefe sociologie, 'role models' die hen eens in de zoveel weken doen verlangen naar iets 'echts'. Om dezelfde reden geven ze af en toe veel te veel voor middelmatige Franse wijn uit. Verder drinken ze het bijna niet meer.
Ik ga hier regelmatig naar de Lidl. Onze buren genieten inmiddels van spotgoedkope maar als excellent beoordeelde Australische, Zuid-Amerikaanse en Z-Afrikaanse wijn.
En dan moet je weten dat er heel wat oude wijnboeren onder die boeren zijn.
Dick, las net in een rapport van LR, dat een relatief hoog percentage van de Franse' jongeren' (80 procent) zeker eens per maand een hele kip LR koopt, en dat de complete productie LR-hoenders ca. 17 procent als kipdelen verkocht wordt. Dat is natuurlijk toch wel een verschil met 'hier'.
Er zou een studie aan gewijd kunnen worden: in hoeverre wordt het west europees consumabel inkomen nationaal afwijkend opgebouwd in relatie tot huisvesting, energie, mobiliteitskosten en belastingen. In dat licht gezien is de 10% goedkopere Nederlandse voeding misschien wel geen positieve zaak. Als de rek er uit is, wordt men m.i. gedwongen goedkopere voeding tegen lagere prijzen te produceren en te suppleren. De sluitpost dus.
Als je een referentie naar een dergelijke studie hebt, houd ik me aanbevolen.
Alle Euro-'CBS'-sen uitpluizen lijkt me wat veel.
In Frankrijk kun je ook kipdelen met rood label krijgen, w.o. zelfs poten met vel.
Het marktaandeel in de totale kipverkopen - niet alleen hele - ligt ergens rond de 35%.
In Nederland is eten ca. 10% goedkoper dan in de rest van Europa, terwijl de auto - een forse kostenpost - er flink duurder is. Zeker tov Belgie.
Wellicht, Guillaume, zijn er heel prozaische redenen voor een afwijkend huishoudboekje. Foodlog heeft wat bezwaar tegen theorieen zonder onderbouwing, maar niks tegen leefstijlen.
Overigens: weleens een jonge Fransman of Belg in de super zijn of haar karretje zien volgooien?
1. De poulet 'label rouge' die ik in frankrijk zie, zijn meestal hele kippen. ik kan me vergissen, maar ik zag nooit 'tv-sticks label rouge'of 'drumstícks label rouge'. Zoals ik eerder betoogde zie je in een grote hollandse super 4 strekkende meter filets, billetjes en vleugeltjes in hooguit een paar verse complete. De gemiddelde hollandse vrouw kan geen kip in stukken hakken. Ga de straat op en vraag het gewoon. Waarom dus label rouge, als er voor de individuele kwaliteit van een hoender geen markt is, of te klein is ?
2. Veel label rouge hoenders lopen 80-90 dagen. Dit soort kippen zijn duurder
Al gauw tussen de 8-9 euro per kilo hier en hier
Een zeer belangrijk gegeven, waar men op foodlog niet graag op in gaat, is het 'life style' aspect, dat cultureel maatschappelijk gekoppeld is aan het bestedingsbudget voor voedsel in holland. Zeker in deze tijd is voor veel gezinnen voeding en sluitpost. Dick gaf laatst toe, dat men helaas geen Colruyt en Delhaize in Holland vindt. Logisch. Het bestedingspatroon in het gezinsbudget wijkt te veel af. Dat is geen veroordeling maar een constatering. Een senseo-apparaat krijgt er bv een hogere life-style quotering krijgt dan regelmating een LR-kip.