2 min
In de zomer van 2009 woedde hier een lang debat naar aanleiding van een stuk van filosoof Ger Groot in Trouw over stierenvechten. Daar is alles wel gezegd over de tegen-gevoelens van Nederlandstaligen. Deze zomer lijkt er opmerkelijk nieuws te komen vanuit de zuidelijke streken van Europa zelf. Het regionale parlement van Catalunya, zeg maar het Noord-Oosten van Spanje met culturele wereldstad Barcelona als hoofdstad, heeft besloten het stierenvechten te verbieden.
Dat lijkt winst voor de dierenbeweging. Als de Spanjaarden het zelf doen, dan slaat kennelijk 'de cultuur' om. In ons deel van Europa zie je de tegenstanders van het eten van vlees zich al in de handen wrijven. Zij maken zelfs de link tussen de wreedheid van het stieren doden in de arena met doden in het algemeen, zelfs al is het zorgvuldig.
Het lijkt toch anders te zitten. Catalanen verhouden zich tot Castillanen, die andere Spaanse 'bloedgroep', zoals Ieren en Schotten tot Engelsen of Friezen en Limburgers tot de rest van Nederland. De Castillanen zitten in Madrid en regeren het land, maar de Catalanen hebben net als Friezen en Limburgers hun eigen trots en eigen gevoelens bij wat het centrale gezag vermag.
In het zuiden van Frankrijk wordt ook nog altijd met stieren gevochten. De vraag werd dan ook meteen gesteld: 'als we dat in Frankrijk nou ook eens meteen deden?' In dagblad Midi-Libre stond donderdag een heldere analyse, inclusief de commentaren van voor- en tegenstanders. De voorstanders wezen zoals gebruikelijk op hun culturele identiteit die moet kunnen in een tolerante samenleving.
De analyse is ontnuchterend. De Catalanen vinden stierenvechten een Castillaans feestje en zien het daarom liever verdwijnen. De arena's in Barcelona komen amper tot een kwart vol. Niet omdat de Barcelonezen tegen de corrida zijn, maar omdat ze het niet bij hun identiteit vinden passen. Daarom dus weg ermee.
Niettemin schrijft redacteur Eric Delhaye van Midi-Libre: "Er zit veel politiek achter het besluit. De situatie van de verschillende Spaanse en Franse gebieden waar met stieren wordt gevochten is dan ook onvergelijkbaar. Niettemin is de corrida meer dan ooit een anachronisme in onze Westerse samenleving die het leven graag roze ziet en uniformeert." De dood moet uit zicht. Ook de cleane, de snelle en ongemerkte. Of moet je zeggen 'mooie', of 'diervriendelijke'?
Dat laatste woord kunnen we niet meer denken zonder kortsluiting in ons uniformerende hoofd. Zouden we daarom ook nog steeds een probleem hebben met de pil van Drion (u-weet-wel, die voor een mensvriendelijke zelfgekozen dood zoals die waar Hugo Claus voor koos) die een eind kan maken aan massa's verborgen ouderenleed in onze bejaardenhuizen?
In Barcelona eten ze graag vlees.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
_002_480_289_84_s_c1.jpg)
'De verwevenheid van voedselproductie met politiek en cultuur is nu eenmaal groot.' Aldus Guillaume. Een terechte opmerking, hoewel 'politiek' natuurlijk ook onder het begrip 'cultuur' valt.
En gelukkig maar, deze verwevenheden.
Overheden hebben een doorslaggevende rol gespeeld, en spelen die nog, op deelterreinen van voedsel, zoals de veiligheid ervan, het al dan niet toestaan van g.m., dierenwelzijn, etc.
Die overheidsbemoeienis heeft slechts deels te maken met çultuur', meer met wetenschappelijk voortschrijdend inzicht op het gebied van voeding, hoewel zij nog flink achteraan huppelt, zoals op een aantal draden elders op Foodlog al uitgebreid aangetoond is.
De laatste opmerking van Guillaume is interessant: 'Maar discussies, waar standpunten over dierenleed tot haast religieuze proporties komen, en zendelingen aan ongelovigen het licht willen brengen, lijken me minder op hun plaats.'
1. Waarom mag een dergelijke discussie niet plaatsvinden?
2. Standpunten over dierenleed zijn waardevol en kunnen leiden tot verbeteringen.
3. Als een standpunt gloedvol wordt uitgedragen, loert altijd het verwijt van religieus bezig zijn. Dat zijn twee heel verschillende begrippen.
4. Wie is de zendeling en wie de ongelovige? Een dergelijke opmerking wordt altijd uitgedragen door fanatici, want welke overtuiging dan ook. Wanneer iemand vol overtuiging stierenvechten onnodig en barbaars vindt, is zo iemand dan een zendeling die de voorstander van deze 'vechtpartij' op 'welhaast religieuze wijze' aan de man/vrouw probeert te brengen? Of is hij de ongelovige, die maar niet kan inzien dat deze vorm van slachten een prachtig cultureel evenement is?
Maar je hebt gelijk, dit soort discussies verzandt bijna altijd in onwrikbare overtuigingen. Want probeer maar eens een discussie met een Getuige van Jehova te voeren, Guillaume...
Het best interessant elkanders standpunten ten aanzien van de 'grijze' gebieden te vernemen. Je kunt er iemand beter door positioneren. Maar aan de ander kant kan het afbreuk doen aan de persoon omdat de virtuele blog-brug niet echt overschreden kan worden.
Het meest waardevolle blijft een objectieve analyse van die ontzettend ingrijpende, belangrijke en complexe voedselmarkt, die nieuwe informatie aan anderen oplevert en beter inzicht geeft.
Waarschijnlijk is dat ook bedoeling van Foodlog.
En bij een dergelijke analyse hoeft er m.i. helemaal geen taboe te bestaan, zoals b.v. de geloofsstandpunten van Thieme in relatie tot haar politiek.
De verwevenheid van voedselproductie met politiek en cultuur is nu eenmaal groot.
Maar discussies, waar standpunten over dierenleed tot haast religieuze proporties komen, en zendelingen aan ongelovigen het licht willen brengen, lijken me minder op hun plaats.
Zo maar even on-topic er tussendoor.
@Robin. Dit soort rare reacties lever je hier wel vaker af! Discussie dus sluiten als het te moeilijk wordt. Doen we dus maar.
Beter of nogmaals lezen levert niks op, Willem, ik zou echt niet weten op welke "onwrikbare standpunten van vele reageerders" je in dit topic zou kunnen doelen. Ik zie ze niet. Wijs ze eens aan? Of nee, laat ook maar.
Beter lezen, Robin!
Ieder volwassen mens heeft principes, althans zou die behoren te hebben. Die zijn leidraad, binnen een complex aan andere factoren. Dus, beste Robin, moet je van principes uitgaan (jij doet dat ook), maar altijd bereid zijn deze te tonen en te toetsen (en ter discussie te stellen). Maar v.w.b. een overtuiging zullen de contra's stevig moeten zijn!