Bliktonijn is in Nederland de meest gegeten vis. In Amerika stelt de Food and Drug Administration (FDA) veranderingen voor aan de standaarden waar ingeblikte tonijn aan moet voldoen.
Het voorstel gaat onder andere over de manier waarop de tonijn gewogen wordt. Het komt erop neer dat de FDA een ouderwetse en dure meetmethode wil vervangen door een meer precieze, makkelijker te controleren meetmethode. Die zou fabrikanten miljoenen dollars kunnen besparen.
De FDA stelt nog een aantal wijzigingen voor. Zo moeten blikjes zowel het bruto als het uitgelekte gewicht weergeven, zodat consumenten beter snappen hoeveel vis ze kopen. Een packing medium (zoals water of olie) zou niet meer verplicht moeten zijn, zodat fabrikanten no drain tonijn kunnen verkopen. Meer soorten kruiden en smaakmakers die ‘veilig en geschikt’ zijn, zouden toegestaan moeten zijn.
Het zijn schijnbaar kleine wijzigingen die toch een groot effect kunnen hebben omdat de markt voor bliktonijn zo groot is. Op de omstreden tonijnvangst zal het niet veel effect hebben. Hoe je ook weegt, een blikje tonijn is een blikje tonijn.
Ik werd getriggerd door de eerste zin: 'Bliktonijn is in Nederland de meest gegeten vis', wat ik mij niet kon voorstellen. Het gehalte aan mercury in vis loopt sterk uiteen, zoals te zien op Welke vis moet je mijden (foodlog 2012).
Swordfish 0,99 ppm
Shark 0,98
Tuna 0,63
Tuna (Albacore) 0,35
Salmon (wild) 0,02
Tilapia 0,013
Sole 0,056
#1, Joep, op die pagina lezen we: De gehaltes kwik in vis vertonen al jaren een gestage daling, door de wereldwijde maat- regelen ter vermindering van de uitstoot van kwik. Recent heeft de Europese Voedsel- veiligheidsautoriteit (EFSA, 2004) een beoordeling over methylkwik gepubliceerd waaruit blijkt dat in Nederland de gemiddelde inname aan methylkwik door con- sumptie van vis ruim onder de vorig jaar door de WHO herziene “Provisional Tolera- ble Weekly Intake” (PTWI) van 1,6 μg/kg lichaamsgewicht per dag blijft. Dit komt zowel door de relatief lage visconsumptie in ons land als door het feit dat hier weinig roofvis zoals tonijn en zwaardvis, waarin relatief hoge concentraties van methylkwik worden aangetroffen, gegeten wordt.
Ik dacht even dat je naar een pagina in de Voedselconsumptiemonitor verwees, maar het is een toxicologisch onderzoek. Ik zou nl. ook weleens willen weten of die bewering klopt (iedereen herhaalt 'm, maar alleen supermarkten en de kassabongegevens van Gfk geven uitsluitsel).
Nederland is een land van kleine viseters. Vandaar die bewering van de RIVM, hoewel het de toxicologen van het instituut zich best een beetje kan vergissen: als Nederlanders vis eten, zal het vaak zalm (ook een roofvis) of tonijn zijn (bron: RIVM, p.2 - een bericht van de consumptiemeters van hetzelfde Instituut dus).
NB: hoewel er misschien af en toe een verdwaalde tonijn in de Noordzee zwemt, worden ze daar echt niet leeggevist (er geen tonijnvangst). Dat gebeurt bijvoorbeeld wel met de rode tonijn (thon rouge, blauwvin tonijn in het Nederlands) in de Middellandse Zee; reden om die alleen met een label te kopen (zoals inmiddels gebruik op Franse markten).
Naar mijn weten wordt hier in Europa op alle blikken en potten het gewicht en het zogeheten uitlekgewicht vermeld.
Ook lijkt het er op dat die bewering van de enorme hoeveelheden bliktonijn, die Nederlanders zouden consumeren, terug is te voeren op weinig feiten, zoals aantallen. Maar goed, ik eet het weinig. Liever makreel, haring of sardine uit blik voor mij.
Bliktonijn de meest gegeten vis in Nederland? Volgens RIVM (p149) niet. Het klinkt in ieder geval alsof de Noordzee leeggevist is.
In zwaardvis en tonijn zit 10x zoveel methylkwik als in de meeste andere vissen. Verder extra PFAS van de coating in het blikje en een nogal grote milieu footprint volgens RIVM.
Help de schrijver de juiste toon te vinden waarop je naar hem of haar wilt luisteren.
Klik op de naam van de schrijver en gebruik het "Stuur een mail" veld op zijn of haar profiel om je bericht te versturen.
Lees alles over reageren in de gespreksregels.