Lees ook
Tarwe is het belangrijkste graan voor de productie van brood, broodjes en pasta. Voor voldoende bakkwaliteit moet tarwe een eiwitgehalte van minstens 12% hebben. Is het eiwitgehalte te laag, dan belandt het graan in de voerbak van de varkens of zelfs in de biogasinstallatie. Al voor het tweede oogstjaar op rij, sinds de invoering van stikstofbeperkende maatregelen in de landbouw, ligt het gemiddelde eiwitgehalte van de Duitse tarwe onder de 12%.

Boeren kunnen het eiwitgehalte beïnvloeden met het gehalte stikstof (N) in hun mest. In grote delen van Duitsland is strenge regelgeving voor stikstofbemesting van kracht, omdat de uitspoeling van nitraat naar het grondwater volgens Europese richtlijnen te hoog is. In de zogeheten 'Rote Gebiete' (rode gebieden) moeten boeren daarom verplicht 20% minder stikstof gebruiken dan de tarwe eigenlijk nodig heeft om geschikt te zijn voor humane consumptie in de vorm van brood..

“Het draait allemaal om de hoeveelheid en de timing van de stikstofbemesting,” legt Riggert uit op Landvolk Niedersachsen. "Als het tarwegewas niet genoeg stikstof krijgt, kunnen de planten niet genoeg eiwit in het graan opbouwen en gaat de bakkwaliteit verloren." Die politiek gewenste maar voor de kwaliteit van de tarwe te lage stikstofbemesting heeft ertoe geleid dat het gemiddelde eiwitgehalte van de afgelopen twee oogstjaren in Duitsland onder de grens van 12% dook.

Volgens Riggert moeten politici moeten niet verbaasd opkijken als boeren stoppen met de teelt van tarwe. De slechte zaai- en weersomstandigheden dit jaar zijn ongunstig voor de opname van stikstof door het gewas. Te veel regen zorgt namelijk voor extra uitspoeling die zich niet in eiwit in de tarwe omzet. In Nedersaksen is het tarweareaal de afgelopen jaren al met 30% gekrompen. De boeren stappen over op mais. Dat levert een grotere oogst op. Nadeel is dat er van mais doorgaans geen brood maar wel diervoeder wordt gemaakt of dat het gebruikt wordt voor biofuel dan wel biogas (energieopwekking). Volgens de food-feed-fuel ladder van Moerman zijn dat geen duurzame toepassingen als een akker ook mensenvoedsel kan voortbrengen.

Riggert pleit voor aanpassing van het strenge beleid, voor boeren die aantoonbaar maatregelen hebben genomen tegen uitspoeling. Voor die boeren zou "het volstrekt buitensporige en rigide korset" in de rode gebieden zo snel mogelijk versoepeld moeten worden. Want, zegt Riggert, het zou te gek zijn als Duitsland niet meer in zijn eigen baktarwe kan voorzien en tarwe van hoge kwaliteit moet importeren en zijn eigen akkerbouwproductie aan de varkens voert of in de biovergister stopt.
Dit artikel afdrukken