Klootwijk aan Zee gezien, gisteravond?

Je zag - en kunt het nog even zien - reizende vis. Van Zeeland, IJmuiden of Den Oever reist vis via Parijs naar Amsterdam of Yerseke. Vis uit Turkije maakt al even ingewikkelde omwegen. Garnalen zijn al helemaal niet te volgen op hun reis van hier naar Marokko, terug via Volendam om weer af te zakken naar Breskens en soms via Parijs - waar ze al 2x langskwamen - weer naar Amster- of Rotterdam te gaan.

Er is vaak over geschreven, maar het werd eindelijk in beeld gebracht. Vrachtwagens vol die vol heen en weer rijden, met deels dezelfde vracht. Een Nederlandse visboer die Nederlandse vis koopt in Rungis, bij Parijs. Omdat daar meer keuze is en de beste kwaliteit daar verhandeld wordt.

Prachtig voelbaar gemaakt: de reis en kosten van een Turkse vis die voor € 40 per vuile inkoopkilo naar het Friese culinaire 'zwerversoord' Lauswolt rijdt. Voortaan vraag je je af waar je visje vandaan komt. Voortaan vraag je je zelfs bij al die vrachtwagens meteten op de weg af welke rondjes het allemaal maakt.

Hoezo foodmiles? Je weet nu waarom we onze beste vis niet in Nederland zelf verkopen. Kopers wonen niet altijd waar de vis gevangen wordt. Daarom moet de gespecialiseerde Amsterdamse visboer 500 km heen en weer, 3x in de week, om zijn betere vis van naast de deur te kopen.

Het is net zoiets als Belgen of Fransen melk laten drinken. Begin er maar eens aan. En toch hebben ze koeien. Wij hebben kokkels, horsmakreel, scheermessen, oesters en nog veel meer.
Gelukkig drinken we wel melk ;-)
Dit artikel afdrukken