Rob de Wijk, Nederlands meest bekende kenner van internationale politieke verhoudingen, bepleit een geleide wereldeconomie op het gebied van voedsel en grondstoffen als olie, metalen en mineralen. Dinsdag a.s. is hij in de Rode Hoed in Amsterdam te horen.
De Wijks uitspraken werden opgetekend door De Boerderij. De Wijk kan ‘niet langer aanzien’ dat in Europa landbouwgrond gesubsidieerd vrij ligt, terwijl opkomende grootmachten zoals China miljoenen hectares landbouwgrond in de wereld opkopen.
‘Wij zien voedsel en grondstoffen als een economisch probleem, zij zien het als veiligheidsprobleem. Dat is een totaal andere benadering’, zegt De Wijk. China moet 22% van de wereldbevolking voeden met slechts 7% van het beschikbare landbouwareaal. Dat kan tot grote interne onrusten aanleiding geven. Europa neemt zijn verantwoordelijkheid niet om het wereldvoedselvraagstuk aan te pakken en laat productie lopen omdat die niet rendabel zou zijn.
De Wijk bepleit een ruil. Europa kan China en andere opkomende Aziatische landen voedsel leveren in ruil voor grondstoffen zoals olie, mineralen en metalen. Hij bepleit daarmee wat in de handelswetenschappen bekend staat als een tolling-agreement. Een uitruil van schaarse middelen waar partijen in wederzijdse afhankelijkheid mee om gaan om er in wederzijds voordeel mee om te kunnen gaan.
De Wijks pleidooi staat haaks op de thans geldende politiek in Europa. Die is gericht op vergroening en krimp van de landbouw. Hij is dinsdag naast oud-minister Cees Veerman te horen in de serie ‘It’s food, stupid’ in de Amsterdamse Rode Hoed.
Van de hand van Van Wijk verscheen tevens een opiniestuk in de Volkskrant: Honger is de wegbereider van oorlog.
Fotocredits: Gerard Stolk
Dit artikel afdrukken
‘Wij zien voedsel en grondstoffen als een economisch probleem, zij zien het als veiligheidsprobleem. Dat is een totaal andere benadering’, zegt De Wijk. China moet 22% van de wereldbevolking voeden met slechts 7% van het beschikbare landbouwareaal. Dat kan tot grote interne onrusten aanleiding geven. Europa neemt zijn verantwoordelijkheid niet om het wereldvoedselvraagstuk aan te pakken en laat productie lopen omdat die niet rendabel zou zijn.
De Wijk bepleit een ruil. Europa kan China en andere opkomende Aziatische landen voedsel leveren in ruil voor grondstoffen zoals olie, mineralen en metalen. Hij bepleit daarmee wat in de handelswetenschappen bekend staat als een tolling-agreement. Een uitruil van schaarse middelen waar partijen in wederzijdse afhankelijkheid mee om gaan om er in wederzijds voordeel mee om te kunnen gaan.
De Wijks pleidooi staat haaks op de thans geldende politiek in Europa. Die is gericht op vergroening en krimp van de landbouw. Hij is dinsdag naast oud-minister Cees Veerman te horen in de serie ‘It’s food, stupid’ in de Amsterdamse Rode Hoed.
Van de hand van Van Wijk verscheen tevens een opiniestuk in de Volkskrant: Honger is de wegbereider van oorlog.
Fotocredits: Gerard Stolk
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Prachtig artikel over land grab in Trouw deze zaterdag. Belicht veel facetten, successen, teleurstellingen, posities van overheid, investeerders, bewoners, en tot slot, langs de zijlijn, de NGO's. Mooie journalistiek.
Dat was een mooi begin in de Rode Hoed met Rob de Wijk. Een forse dosis realpolitik zonder waardeoordelen mag onze voedselverduurzamingsdialogen voortaan verder gaan beinvloeden...maakt zaken simpelweg helder.
Geen idee Jopie hoeveel aandacht ze in China aan landbouwkundig onderzoek besteden. Als je het mij vraagt is er met de toenemende instabiliteit van hun landbouw nooit sprake van te veel aandacht. En over Henkie gesproken, er was toen bij ons in de klas geen reden om te denken dat ik me ooit nog voor hem zou moeten schamen. Breek me de bek nait open. Henk runt de tent op zijn manier. Niet meer niet minder. Het vertrouwen is zoek.
De wereld wordt bedreigt door een oorlog om de grondstoffen. I buy that one. Ik denk zelfs dat die dichterbij is dan mensen durven te geloven. Maar nou de oplossing: waarom zou degene die de delfstoffen of vruchtbare gronden heeft die willen delen?
Natuurlijk, er is een 'mutual interest' en we zouden ons moeten realiseren dat de stoffen zelf belangrijker zijn dan het geld dat ervoor betaald wordt. Maar in de tijden van schaarste die aanbreken is er veel te verdienen. En met geld kun je weer veel kopen en je slag slaan als je slimmer bent dan het gemiddeld van het systeem.
Blijft het geen aardig intellectueel maar in de praktijk onhaalbaar idee, zo'n 'sharing of the Commons' op basis van een 'belasting op onttrokken waarde' zoals Eckhart Wintzen dat noemde? Niemand hoort me zeggen dat ik dat idee niet sympathiek vind. Integendeel, ik ben er een warm voorstander van.
Maar ....
De geschiedenis kent enkele pogingen, als ik me niet vergis. Welke lukten en welke niet? Waarom?
Berichtje uit China, 53% extra voor landbouwkundig onderzoek. Wat stelt jouw provinciegenoot daartegenover Hendrik?
Ook grappig: "Mr. Wen also promised action to counter farmland grabs which have become an increasingly contentious topic in China, sparking a rare revolt in the southern village of Wukan in December"