Afgelopen week publiceerde het RIVM op de rand van Rutte IV een rapport met grote gevolgen. De stikstofdoelen die de overheid in de wet heeft vastgelegd nopen tot veel stringentere maatregelen dan tot nu voorzien was. Onderwijl besloot demissionair stikstofminister Van der Wal nog net voor ze haar post verlaat vliegveld Eindhoven te ontzien door een natuurvergunning voor de luchthaven overbodig te verklaren. Haar opvolgers op het Landbouwministerie liet ze weten dat ze flink aan de bak moeten met nog stringentere stikstofreducties voor boeren.
"De natuur staat diep in het rood", zei demissionair landbouwminister Christianne van der Wal in een reactie op het jongste RIVM nieuws. "Voor een gezonde en sterke natuur zijn extra maatregelen nodig. Dit rapport toont de omvang aan van wat nog nodig is, en de conclusies liegen er niet om." Het nieuwe kabinet kan zijn borst natmaken omdat het extra maatregelen zal moeten nemen. Het RIVM acht de doelen niet meer realistisch, maar constateert dat de neerslag op de natuur daalt.
De aanvullende maatregelen de nodig zijn, zijn het gevolg van een papieren exercitie. In een laboratoriumopstelling testen onderzoekers de stikstofgevoeligheid van de flora die ze uitkiezen als representatief voor natuurgebieden. Ze stellen overbemestingsgrenzen vast. Medewerkers van het RIVM voeren de getallen die daaruit resulteren vervolgens door in een model dat de overheid in de wet heeft verankerd. Als de getallen fouten of afwijkingen bevatten (door de lab-opstelling kunnen ze tenslotte niet representatief zijn voor de natuur zelf) waarover de meningen wetenschappelijk kunnen verschillen, dan komen ze toch in het model en daarmee krijgen ze direct kracht van wet. Weinig onderzoek heeft zo'n directe invloed op de samenleving.
Onzinnige keuze
In 2020 adviseerde Johan Remkes het kabinet de uitstoot van stikstof als doel te kiezen. In 2030 zou die met 50% gereduceerd moeten zijn. Dat zou dan volgens de modellen resulteren in 74% van de Nederlandse natuur die vrij van stikstofoverschot zou zijn. Het realiseren van dat doel is de verantwoordelijkheid van de overheid; de emissieverlaging is de verantwoordelijkheid van bedrijven. Bestuurlijk een goede taakverdeling want emissies zijn de enige factor die bedrijven binnen hun eigen macht kunnen realiseren. Maar het kabinet besloot anders. Het verschoof het doeljaar naar 2035 en ging niet uit van uitstoot maar van depositie op natuurgebieden. Daar maakte het de bedrijven direct verantwoordelijk voor, een onzinnige keuze.
Op basis van Wagenings onderzoek in lab-omstandigheden bleek vorig jaar dat veel natuurgebieden, met name bosgebieden, gevoeliger zijn voor stikstofdepositie dan de modellen eerder berekenden. Het RIVM voerde de nieuwe getallen door in de stikstofmodellen die het Rijksinstituut voor de overheid beheert en stelde op basis van een nieuwe run vast dat er veel meer stikstof op de natuur belandt dan voorheen werd aangenomen.
Volgens de oude berekeningen zou in 2035 81% van de natuurgebieden bij het op dit moment gevoerde beleid geen stikstofoverschot meer hebben. Met de nieuwe getallen blijft het percentage echter steken op slechts 40%. Daardoor is het wettelijk vastgestelde doel van 74% onrealistisch geworden, tenzij er drastische maatregelen worden genomen.
Nu zitten het kabinet en de politiek met de gebakken peren. Was het wettelijke doel de reductie van uitstoot geweest, dan zou er een bestendig beleid mogelijk zijn geweest waar boeren en andere ondernemers zich aan zouden kunnen vasthouden. Nu is het opeens paniek, want de reductie moet veel verder omlaag en mogelijk ook sneller omdat de wet dat voorschrijft. Er zijn nu twee keuzen: of de wet aanpassen of de maatregelen nemen. Het laatste is natuurlijk geen optie.
Het RIVM schat dat de uitstoot in de landbouw met 60 tot 80% moet dalen om de doelen te halen. Dit is aanzienlijk hoger dan de eerdere doelstelling van 50%.
Demissionair minister Van der Wal heeft aangegeven dat het nieuwe kabinet verantwoordelijk is voor het bepalen van de volgende stappen in het stikstofbeleid en laat de nieuwe bewindspersonen met de bende zitten. Toen de nieuwe getallen uit de lab-opstelling en het model vorig jaar naar buiten kwamen zei ze: "De grote fluctuatie in de cijfers laat zien dat het sturen op de KDW [de neerslagfactor op de natuur, DV] een bemoeilijkende factor is voor consistent beleid. Ook zorgen deze fluctuaties voor ongewenste onzekerheid bij boeren en andere ondernemers."
Einde circus Van der Wal
Met die woorden gaf ze toe dat op depositie sturend beleid voor ondernemers zinloos en onterecht is. Haar woorden nu, klinken dan ook als krokodillentranen van een minister die van haar stikstofbeleid door slecht bestuur een bende heeft gemaakt. Afgelopen weekend werd bekend dat Van der Wal Eindhoven Airport op de valreep van haar ministerscarrière de hand boven het hoofd houdt door doodleuk te verklaren dat de luchthaven geen natuurvergunning nodig heeft. In april toonde ze zich uiterst coulant met soepele stikstofregels voor Schiphol waarmee ze een gevoel van oneerlijkheid in de Tweede Kamer opriep. Boeren pakt ze streng aan, luchthavens geeft ze alle ruimte. Daar zal stikstof-NGO MOB niet mee akkoord gaan. Het wordt een zaak voor de volgende minister die vermoedelijk meer met boeren en minder met vliegen heeft.
Het is voor iedereen te hopen dat de nieuwe minister de stikstofwetgeving ingrijpend aanpast en bedrijven simpelweg gaat houden aan de eis emissies te reduceren. Het circus dat Van der Wal van haar taak heeft gemaakt, kan dan gesloten worden.
Dit artikel afdrukken
Weinig wetenschappelijk onderzoek heeft zo'n directe invloed op de samenlevingPapieren exercitie
De aanvullende maatregelen de nodig zijn, zijn het gevolg van een papieren exercitie. In een laboratoriumopstelling testen onderzoekers de stikstofgevoeligheid van de flora die ze uitkiezen als representatief voor natuurgebieden. Ze stellen overbemestingsgrenzen vast. Medewerkers van het RIVM voeren de getallen die daaruit resulteren vervolgens door in een model dat de overheid in de wet heeft verankerd. Als de getallen fouten of afwijkingen bevatten (door de lab-opstelling kunnen ze tenslotte niet representatief zijn voor de natuur zelf) waarover de meningen wetenschappelijk kunnen verschillen, dan komen ze toch in het model en daarmee krijgen ze direct kracht van wet. Weinig onderzoek heeft zo'n directe invloed op de samenleving.
Onzinnige keuze
In 2020 adviseerde Johan Remkes het kabinet de uitstoot van stikstof als doel te kiezen. In 2030 zou die met 50% gereduceerd moeten zijn. Dat zou dan volgens de modellen resulteren in 74% van de Nederlandse natuur die vrij van stikstofoverschot zou zijn. Het realiseren van dat doel is de verantwoordelijkheid van de overheid; de emissieverlaging is de verantwoordelijkheid van bedrijven. Bestuurlijk een goede taakverdeling want emissies zijn de enige factor die bedrijven binnen hun eigen macht kunnen realiseren. Maar het kabinet besloot anders. Het verschoof het doeljaar naar 2035 en ging niet uit van uitstoot maar van depositie op natuurgebieden. Daar maakte het de bedrijven direct verantwoordelijk voor, een onzinnige keuze.
Op basis van Wagenings onderzoek in lab-omstandigheden bleek vorig jaar dat veel natuurgebieden, met name bosgebieden, gevoeliger zijn voor stikstofdepositie dan de modellen eerder berekenden. Het RIVM voerde de nieuwe getallen door in de stikstofmodellen die het Rijksinstituut voor de overheid beheert en stelde op basis van een nieuwe run vast dat er veel meer stikstof op de natuur belandt dan voorheen werd aangenomen.
Volgens de oude berekeningen zou in 2035 81% van de natuurgebieden bij het op dit moment gevoerde beleid geen stikstofoverschot meer hebben. Met de nieuwe getallen blijft het percentage echter steken op slechts 40%. Daardoor is het wettelijk vastgestelde doel van 74% onrealistisch geworden, tenzij er drastische maatregelen worden genomen.
Was het wettelijke doel de reductie van uitstoot geweest, dan zou er een bestendig beleid mogelijk zijn geweest. Nu heeft de politiek twee keuzen: of de wet aanpassen of de onhaalbare maatregelen toch opleggenGebakken peren
Nu zitten het kabinet en de politiek met de gebakken peren. Was het wettelijke doel de reductie van uitstoot geweest, dan zou er een bestendig beleid mogelijk zijn geweest waar boeren en andere ondernemers zich aan zouden kunnen vasthouden. Nu is het opeens paniek, want de reductie moet veel verder omlaag en mogelijk ook sneller omdat de wet dat voorschrijft. Er zijn nu twee keuzen: of de wet aanpassen of de maatregelen nemen. Het laatste is natuurlijk geen optie.
Het RIVM schat dat de uitstoot in de landbouw met 60 tot 80% moet dalen om de doelen te halen. Dit is aanzienlijk hoger dan de eerdere doelstelling van 50%.
Demissionair minister Van der Wal heeft aangegeven dat het nieuwe kabinet verantwoordelijk is voor het bepalen van de volgende stappen in het stikstofbeleid en laat de nieuwe bewindspersonen met de bende zitten. Toen de nieuwe getallen uit de lab-opstelling en het model vorig jaar naar buiten kwamen zei ze: "De grote fluctuatie in de cijfers laat zien dat het sturen op de KDW [de neerslagfactor op de natuur, DV] een bemoeilijkende factor is voor consistent beleid. Ook zorgen deze fluctuaties voor ongewenste onzekerheid bij boeren en andere ondernemers."
Einde circus Van der Wal
Met die woorden gaf ze toe dat op depositie sturend beleid voor ondernemers zinloos en onterecht is. Haar woorden nu, klinken dan ook als krokodillentranen van een minister die van haar stikstofbeleid door slecht bestuur een bende heeft gemaakt. Afgelopen weekend werd bekend dat Van der Wal Eindhoven Airport op de valreep van haar ministerscarrière de hand boven het hoofd houdt door doodleuk te verklaren dat de luchthaven geen natuurvergunning nodig heeft. In april toonde ze zich uiterst coulant met soepele stikstofregels voor Schiphol waarmee ze een gevoel van oneerlijkheid in de Tweede Kamer opriep. Boeren pakt ze streng aan, luchthavens geeft ze alle ruimte. Daar zal stikstof-NGO MOB niet mee akkoord gaan. Het wordt een zaak voor de volgende minister die vermoedelijk meer met boeren en minder met vliegen heeft.
Het is voor iedereen te hopen dat de nieuwe minister de stikstofwetgeving ingrijpend aanpast en bedrijven simpelweg gaat houden aan de eis emissies te reduceren. Het circus dat Van der Wal van haar taak heeft gemaakt, kan dan gesloten worden.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juli krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juli krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
#170, Nico, dat hangt van de toon af, je sociale intelligentie en wil om elkaar wat ruimte te laten.
Gevaarlijk goedje, die NOx-en met hun ozon-aanhang.
Dan maar even aan ChatGPT vragen:
1. Ammonia (NH₃):
o Fertilizer Effect: NH₃ can be taken up by plants through stomata and used as a nitrogen source, promoting growth and development. In soils, NH₃ is converted to ammonium (NH₄⁺), which is a readily available form of nitrogen for plants.
o Negative Effects: Excess NH₃ can lead to soil acidification, altering soil pH and affecting microbial activity and nutrient availability. High atmospheric NH₃ levels can cause leaf damage and reduce photosynthesis.
o Ecosystem Impact: NH₃ deposition can lead to eutrophication of aquatic systems, promoting excessive algal growth and subsequent oxygen depletion, harming aquatic life.
2. Nitrogen Oxides (NOₓ):
o Fertilizer Effect: NOₓ itself is not directly used by plants as a nitrogen source. However, in the soil, NOₓ can be converted to nitrate (NO₃⁻), which plants can uptake and use for growth.
o Negative Effects: High NOₓ levels contribute to the formation of ground-level ozone, which can damage plant tissues, reduce photosynthetic efficiency, and impair plant growth. Acid rain resulting from NOₓ deposition can lead to soil acidification, leaching essential nutrients and harming plant roots.
o Ecosystem Impact: NOₓ deposition contributes to eutrophication and acidification of water bodies, negatively impacting aquatic ecosystems. The formation of smog from NOₓ can also reduce air quality, affecting human health and visibility.
Dick, de gevestigde orde wil geen discussie. Wouter en ik stellen voortdurend vragen waar geen inhoudelijk zinvolle reactie op komt. Neem b.v. het rapport over koolstof in bossen waarnaar Jaap in deze lijn refereert. Jaap citeert 1 van de conclusies, n.l. dat er sprake is van aanzienlijke stikstofophoping, gemiddeld over een periode van 30 jaar een hoeveelheid van 33 kgN/ha met als enige opgegeven oorzaak stikstofdepositie (het klopt met de depositie”berekeningen”). Ergo, daar heb je het “bewijs” dat ik niet zou kunnen ontkennen.
Die 33 kg blijft doorgalmen terwijl iedereen die het rapport niet doorspit er niet achterkomt dat het onderzoek zorgelijk grote tekortkomingen vertoont. De boslocaties uit 1990 zijn in 2020 niet herbemonstert maar er zijn ruim 200 andere locaties gebruikt. Het is onduidelijk of de methodologie uit 1990 en 2020 hetzelfde iis en ik heb niet in kunnen vinden in welke periode van het jaar de bodemmonsters zijn gestoken.
Doet dit ertoe? Ja.
De bemonstering is in 2020 vast wel correct uitgevoerd. Maar de conclusie over depositie als oorzaak van stikstofophoping is niet te trekken, er zijn veel meer variabelen in het spel.
En nu hopen dat de auteurs van het rapport (De Jong, van Delft en Hendriks) en Jaap willen reageren – om te bespreken wat er zoal aan de hand zou kunnen zijn, b.v. waarom er niet op dezelfde locaties is bemonsterd.
Mensen maken hun keuzen Wouter. En die zijn duidelijk. We zijn niet benieuwd naar elkaars denkwerelden. Dat blijkt.