Naar aanleiding van een aankondiging van het Foodlog Café Live in de Groene Telegraaf ontving ik een mail. Het Café gaat over de vraag of etenswarenmakers nog wel genoeg kunnen verdienen om door te gaan met het maken van eten zoals wij het willen ('duurzaam' noemen we dat). De krant maakte een voorbeeld - een blik soep waarvan de ingredienten 21.000 kilometer moeten reizen voor u ze kunt eten - prominent. Zo willen wij het niet meer. Een lezer plaatst daar vraagtekens bij. En hij heeft gelijk, want maakt het uit hoeveel kilometers ons eten reist als we daarmee betaalbaar te eten kunnen hebben. Ik vroeg de schrijver toestemming om zijn mail hier te plaatsen.

Zo kunnen we het er nl. eens over hebben. Is het een teken van verwendheid om het in de vroege 21e eeuw te willen hebben over eten dat minder reist?

Geachte heer Veerman,
Betref: Het artikel in de Telegraaf van 21 mei j.l over ,, wat kost voedsel"
Mooi artikel!, dit kan je alleen maar schrijven als je voldoendel voedsel beschikbaar hebt.
Maar mijn ouders hebben de tijd van voedseltekorten en dus honger meegemaakt in Nederland. ( 1940-1945) Zij hadden een Veehouderij en Akkerbouwbedrijf.
Gelukkig is er geen honger in Nederland meer aanwezig.
Maar er zijn nog wel voedselbanken in Nederland, dit omdat de betreffende mensen het voedsel niet meer kunnen betalen, dus u ziet hoe honger en geld nauw met elkaar verweven is.
Doordat wijlen Minister Mansholt van het toenmalige Ministerie van Landbouw een Landbouwbeleidsplan maakte om de voedselproduktie zodanig te verhogen dat een tekort aan voedsel praktisch niet meer voorkomt in Nederland.
We hebben een tijdje overschotten aan voedsel gehad , maar door een betere logistiek ( dus verdeling van voedsel) over de hele wereld is er op tal van plaatsen in de wereld voedselschaarste ontstaan, gevolg is dat de voedselprijzen stijgen, en onbetaalbaar worden voor de gewone man, met het gevolg dat er onrust ontstaat onder de volken.In landen waar voedselschaarste (hoge voedselprijzen) heerst, is onrust, dus instabiel, en hiermede refereer ik op dit moment aan de Arabische landen, dit is niet alleen politiek.
Als je honger lijdt zal het mij geen zorg zijn dat tomatensoep 21000 km aflegt ! Als ik maar eten heb. Ik ben de laatse die zal zeggen om het aantal kilometers te bekorten, het streven alleen al is een goed idee. Maar aan uw verhaal zit wel een kanttekening.
Als we terug moeten naar minder km per ingredient, dan zal de import van ingredienten uit het buitenland moeten worden stop gezet, het gevolg hiervan is weer, dat de betreffende landen armer worden en de mensen daar geen voedsel kunnen kopen, dus onrust in de wereld.
Met al onze technieken zijn we zover gekomen , dat we gaan denken dat voedsel volledig geautimatiseerd gemaakt wordt, een mooi waar gebeurt voorbeeld heb ik voor u paraat en wel als volgt:
Mijn systeembeheerder zei dat alles geautomatiseerd kan worden, waarop ik zei ,, ga achter de Pc zitten en tik het volgende op het scherm
,, B R O O D" ik heb zitten wachten op hetgene wat op het scherm stond, maar er kwam niets. Mijn systeembeheerder stond weer met beide voeten op de grond. hij moest er wel om lachen, maar zei wel:
,,Zonder voedsel geen leven," maar zonder automatisering kan je wel leven.
Ik wens u veel succes met uw bijdrage aan betere voedselproduktie's.
Met vriendelijke groeten
A. Verheijen

Dit artikel afdrukken