Zoete Wraak

We hebben op onze terugtocht uit Parijs even een tussenstop gemaakt bij een Supermarché. Zo’n hele echte waar je dagen kunt zoekbrengen tussen de heerlijkheden. Scharrelpiepkuikens hebben ze ook. Toch eens proberen, met een lekker dragonsausje en witte wijn. Of Marengo, met champignons. Of, als het levertje er nog in zit, buikje vullen met appel, lever en salie. Mogelijkheden te over. Nog twee uur voor we thuis zijn en aan de slag zullen gaan.

Het wordt de dragonsaus en witte wijn. De dames poes melden zich als vanouds. Ze snuffen aan de dragon. Interessant. Ze ruiken aan de poussins, ook niet verkeerd. Wij vragen vriendelijk of de dames even geduld kunnen opbrengen en duwen ze zachtjes de keuken uit. Eén gaat beledigd op de piano zitten krijsen. De ander verdwijnt naar boven en loert met een vuile blik door de spijlen van de trapleuning. Nummer drie laat zich niet wegsturen en klimt in de keukenkast.
Enige tijd later. C. fileert de kipjes handig en wij scheppen bordjes op, verdwijnen naar de eetkamer. Nummer drie ziet haar kans schoon en verovert één van de karkasjes.

Niet op de foto: de andere dames melden zich schoorvoetend. Zij waren toch niet gewenst? Siamees wil vooral wat rijst met dragonsaus van mijn bord. Somali krijgt stukjes van het tweede karkas. C. peutert ze voorzichtig los. Na alle beledigingen wil ze graag gevoerd worden. Door hém. Hun wraak is zoet.